Hanezu

Reżyserka Naomi Kawase, odwołując się do japońskiej tradycji poetyckiej, opowiada współczesną historię niespełnionej miłości. Pokazywany w canneńskim konkursie w 2011 roku film "Hanezu", swoją polską premierę miał na ubiegłorocznym festiwalu FILMY ŚWIATA ALE KINO+. Pojawiające się w jego tytule słowo "hanezu" oznacza w japońskim "odcień czerwieni" i zaczerpnięte zostało z najstarszego istniejącego w Kraju Kwitnącej Wiśni zbioru poezji - pochodzącego z VIII wieku Manyoshu. Zachowane w nim wiersze tworzone były przez osoby pochodzące z różnych klas społecznych, od władców po ubogich rolników, a ich tematykę stanowiła najczęściej miłość między kobietą i mężczyzną. Naomi Kawase, odwołując się do tych literackich romansów, przedstawia współczesną opowieść o niespełnionej miłości Kayoko, zajmującej się barwieniem tkanin i rzeźbiarza Takumi. Rozdarta pomiędzy miłością do kochanka, a wyrzutami sumienia wobec męża, Kayoko będzie musiała wybrać któregoś z nich. "Hanezu" to poetycka historia przepełniona spokojem, kręcona długimi ujęciami dokumentującymi japońską przyrodę i żyjących pośród niej ludzi. Asuka, w której rozgrywa się akcja filmu, uważana jest za miejsce narodzin Japonii. To właśnie tam, zgodnie z rytmem przyrody, życie ludzkie wypełniało czekanie i powolna codzienność wyznaczana cyklami natury. Naomi Kawase, której dwa wcześniejsze obrazy (Shara, Las w żałobie) również pokazywane były na poprzednich edycjach festiwalu FILMY ŚWIATA ALE KINO+, uważa, że związek człowieka z naturą jest nierozerwalny. W jej filmach przyroda gra główną rolę, aktorzy znajdują się niejako na drugim planie. Kawase, mająca w swoim dorobku bogatą twórczość dokumentalną, zestawia tchnące poezją zdjęcia majestatycznej natury z ujęciami utrzymanymi w dokumentalnej stylistyce.