Hannah i jej siostry
Hannah and her Sisters, USA 1986
W Dniu Dziękczynienia spotykają się siostry: Hannah, Holly, Lee, ich rodzice, a także były mąż Hanny, Mickey, oraz jej obecny partner, Elliot. W trakcie przyjęcia dochodzi do wymiany gorzkich słów.
Reżyseria:Woody Allen
Czas trwania:115 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Komedia
Hannah i jej siostry w telewizji
Barbara Hershey
jako Lee
Carrie Fisher
jako April
Michael Caine
jako Elliot
Mia Farrow
jako Hannah
Dianne Wiest
jako Holly
Maureen O'Sullivan
jako Norma
Woody Allen
Scenariusz
Woody Allen
Reżyseria
Susan E. Morse
Montaż
Carlo Di Palma
Zdjęcia
Robert Greenhut
Producent
Opis programu
Woody Allen nigdy nie ukrywał fascynacji kulturą europejską. Twórczość Kafki, Bergmana czy klasyczna literatura rosyjska były wielokrotnie źródłem jego inspiracji. Oprócz Dostojewskiego czy Tołstoja również Czechow należy do ulubieńców nowojorskiego reżysera. Hannah i jej siostry to film będący luźną trawestacją dramatu Rosjanina "Trzy siostry". Manhattan w Nowym Jorku. Poznajemy siostry Lee, Holly, Hannah i ich najbliższych. Hannah jest ostoją tej nieco zwariowanej rodziny. Wydaje się spełniona zawodowo jako aktorka, kocha swojego męża Elliota, można zawsze zwrócić się do niej o radę. Lee jest w dziwnym, trochę toksycznym związku z dużo starszym ekscentrycznym malarzem. Holly to kobieta neurotyczna, pełna kompleksów, szukającą nadal swojego miejsca w życiu. Na horyzoncie jest też stale obecny Mickey, producent telewizyjny, były mąż Hannah. Mickey dowiaduje się o rzekomo wykrytym u niego raku. Alarm okazuje się fałszywy, lecz to doświadczenie zmienia go. Mężczyzna zaczyna poszukiwania religijne, a w końcu zrezygnowany nieudanie targa się na swoje życie. Tymczasem Lee wdaje się romans z Elliotem. Zbliża się Dzień Dziękczynienia i rodzinny posiłek, który okaże się okazją do rozliczeń. Historię Hannah i jej sióstr poznajemy w szeregu epizodów, z których każdy poświęcony jest innej postaci. Epizody subtelnie się zazębiają, aby spotkać się w finałowej sekwencji rodzinnie spędzonego święta. Wspólne posiłki z tej okazji są klamrą czasową spinającą całą opowieść. Allen, w swoim stylu, mieszając komedię z zadumą, przyprawiając humor nutą melancholii osiąga poziom uniwersalny. Wszak film traktuje o tym, co w naszym życiu najważniejsze: miłości, zdradzie, przemijaniu, zaufaniu czy poszukiwaniu sensu życia. To wszystko podane w błyskotliwej formie, słodko-gorzkiej tonacji, pozwalającej połączyć cały wachlarz emocji w jedną koherentną całość. Wrażenie autentyzmu, podglądania nieupozowanego życia jest efektem licznych improwizacji i rodzinnej atmosfery na planie _ tradycyjnie Allen pracował z najbliższymi sobie ludźmi.