Historia o proroku Eliaszu z Wierszalina

Polska 1997

Rok 1939, Wierszalin, mała wieś w Białostockiem. Eliasz Klimowicz, duchowny prawosławny, buduje cerkwie, uzdrawia ludzi. Kiedy umiera jedyne dziecko Wasyla, jego żona ucieka do Eliasza.

Reżyseria:Krzysztof Wojciechowski

Czas trwania:23 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film przygodowy

Historia o proroku Eliaszu z Wierszalina w telewizji

  • Kazimierz Borowiec

    jako Wasyl

  • Henryk Talar

    jako prorok Eliasz

  • Magdalena Celówna-Janikowska

    jako Nina

  • Lidia Sycz

    jako Bezrączka

  • Michał Aleksiejew

  • Zbigniew Bartosiewicz

  • Marian Pilot

    Scenariusz

  • Tomasz Tarasin

    Zdjęcia

  • Roman Rewakowicz

    Muzyka

  • Henryk Parnowski

    Producent

  • Krzysztof Wojciechowski

    Reżyseria

  • Grażyna Jasińska-Wiśniarowska

    Montaż

Opis programu

Film telewizyjny, 54 min, Polska 1997 Scenariusz na motywach tekstu Mariana Pilota i reżyseria: Krzysztof Wojciechowski Zdjęcia: Tomasz Tarasin Muzyka: Roman Rewakowicz Występują: Kazimierz Borowiec, Henryk Talar, Magda Celówna, Lidia Sycz, Michał Aleksiejew, Linas Domarackas, Zbigniew Bartosiewicz, Joanna Cichoń, Maciej Czapski i inni Rozgrywająca się w sielskich krajobrazach podbiałostockich wsi, przesycona magią i mistycyzmem opowieść o potrzebie i sile wiary, odwadze poświęcenia życia za innych. Film zrealizował Krzysztof Wojciechowski, reżyser i realizator od lat stale współpracujący z TVP m.in. przy realizacji "Ekspressu reporterów", cykli: "Gwiazdy tamtych lat" i "Gwiazdy polskiego sportu". Obok aktorów zawodowych na ekranie pojawili się naturszczycy: mieszkańcy wsi Pawły, Kaniuki, Trześcianka i Biała k/Sulejowa. Ścieżkę dźwiękową filmu wypełniły pieśni w wykonaniu Ukraińskiego Chóru Kameralnego z Przemyśla oraz Ukraińskiego Chóru Męskiego "Żurawli", a także autentyczne pieśni grupy religijnej Eliasza Klimowicza. Rok 1939, niewielka wieś Wierszalin w Białostockiem. Prawosławny duchowny Eliasz Klimowicz buduje cerkwie, dokonuje cudownych uzdrowień, pomaga ludziom lepiej i godniej żyć. Miejscowi chłopi traktują go jak świętego, opowiadają o nim legendy. Kiedy umiera jedyne dziecko Wasyla, jednego z gospodarzy, Wasyl i jego żona Nina bardzo rozpaczają. Nie mogąc pojąć takiej niesprawiedliwości losu, mężczyzna zaczyna wątpić w istnienie Boga. Nina na próżno marzy o urodzeniu jeszcze jednego dziecka - wszystkie starania kończą się kolejnymi poronieniami. Ale pewnego dnia w domu Wasyla zjawia się wędrowna żebraczka z synem. Opowiada gospodarzom o cudownej mocy Eliasza. Za jej namową Nina ucieka z domu i wyrusza do jego cerkwi, pragnie, aby prorok wyleczył ją z bezpłodności. Kiedy Wasyl spostrzega rankiem jej zniknięcie, wpada we wściekłość, ale - ochłonąwszy - udaje się na poszukiwanie żony. Z setkami innych, napotkanych po drodze pielgrzymów, chorych i nieszczęśliwych, dociera na miejsce. Okazuje się, że Nina, posługująca w cerkwi, jest w ciąży. Wasyl uważa, że uwiódł ją sam prorok, i postanawia go zabić. W karczmie, gdzie upija się z rozpaczy, spotyka sowieckich agentów, którzy wręczają mu nóż - narzędzie przyszłej zbrodni. Wasyl udaje się z nim do Eliasza, ale nie ma odwagi zadać ciosu. Eliasz nakazuje mu powściągnąć gniew, wrócić do domu, zająć się wychowaniem dziecka, które niebawem mu się urodzi. Wyjaśnia, że jemu samemu pisana jest inna śmierć. Wkrótce Wasyl przekonuje się, jaki był faktyczny sens tych słów.