Historia o proroku Eliaszu z Wierszalina
Polska 1997
Rok 1939, Wierszalin, mała wieś w Białostockiem. Eliasz Klimowicz, duchowny prawosławny, buduje cerkwie, uzdrawia ludzi. Kiedy umiera jedyne dziecko Wasyla, jego żona ucieka do Eliasza.
Reżyseria:Krzysztof Wojciechowski
Czas trwania:23 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Film przygodowy
Historia o proroku Eliaszu z Wierszalina w telewizji
Kazimierz Borowiec
jako Wasyl
Henryk Talar
jako prorok Eliasz
Magdalena Celówna-Janikowska
jako Nina
Lidia Sycz
jako Bezrączka
Michał Aleksiejew
Zbigniew Bartosiewicz
Marian Pilot
Scenariusz
Tomasz Tarasin
Zdjęcia
Roman Rewakowicz
Muzyka
Henryk Parnowski
Producent
Krzysztof Wojciechowski
Reżyseria
Grażyna Jasińska-Wiśniarowska
Montaż
Opis programu
Film telewizyjny, 54 min, Polska 1997 Scenariusz na motywach tekstu Mariana Pilota i reżyseria: Krzysztof Wojciechowski Zdjęcia: Tomasz Tarasin Muzyka: Roman Rewakowicz Występują: Kazimierz Borowiec, Henryk Talar, Magda Celówna, Lidia Sycz, Michał Aleksiejew, Linas Domarackas, Zbigniew Bartosiewicz, Joanna Cichoń, Maciej Czapski i inni Rozgrywająca się w sielskich krajobrazach podbiałostockich wsi, przesycona magią i mistycyzmem opowieść o potrzebie i sile wiary, odwadze poświęcenia życia za innych. Film zrealizował Krzysztof Wojciechowski, reżyser i realizator od lat stale współpracujący z TVP m.in. przy realizacji "Ekspressu reporterów", cykli: "Gwiazdy tamtych lat" i "Gwiazdy polskiego sportu". Obok aktorów zawodowych na ekranie pojawili się naturszczycy: mieszkańcy wsi Pawły, Kaniuki, Trześcianka i Biała k/Sulejowa. Ścieżkę dźwiękową filmu wypełniły pieśni w wykonaniu Ukraińskiego Chóru Kameralnego z Przemyśla oraz Ukraińskiego Chóru Męskiego "Żurawli", a także autentyczne pieśni grupy religijnej Eliasza Klimowicza. Rok 1939, niewielka wieś Wierszalin w Białostockiem. Prawosławny duchowny Eliasz Klimowicz buduje cerkwie, dokonuje cudownych uzdrowień, pomaga ludziom lepiej i godniej żyć. Miejscowi chłopi traktują go jak świętego, opowiadają o nim legendy. Kiedy umiera jedyne dziecko Wasyla, jednego z gospodarzy, Wasyl i jego żona Nina bardzo rozpaczają. Nie mogąc pojąć takiej niesprawiedliwości losu, mężczyzna zaczyna wątpić w istnienie Boga. Nina na próżno marzy o urodzeniu jeszcze jednego dziecka - wszystkie starania kończą się kolejnymi poronieniami. Ale pewnego dnia w domu Wasyla zjawia się wędrowna żebraczka z synem. Opowiada gospodarzom o cudownej mocy Eliasza. Za jej namową Nina ucieka z domu i wyrusza do jego cerkwi, pragnie, aby prorok wyleczył ją z bezpłodności. Kiedy Wasyl spostrzega rankiem jej zniknięcie, wpada we wściekłość, ale - ochłonąwszy - udaje się na poszukiwanie żony. Z setkami innych, napotkanych po drodze pielgrzymów, chorych i nieszczęśliwych, dociera na miejsce. Okazuje się, że Nina, posługująca w cerkwi, jest w ciąży. Wasyl uważa, że uwiódł ją sam prorok, i postanawia go zabić. W karczmie, gdzie upija się z rozpaczy, spotyka sowieckich agentów, którzy wręczają mu nóż - narzędzie przyszłej zbrodni. Wasyl udaje się z nim do Eliasza, ale nie ma odwagi zadać ciosu. Eliasz nakazuje mu powściągnąć gniew, wrócić do domu, zająć się wychowaniem dziecka, które niebawem mu się urodzi. Wyjaśnia, że jemu samemu pisana jest inna śmierć. Wkrótce Wasyl przekonuje się, jaki był faktyczny sens tych słów.