Historia pewnego misia

W 1914 r., z chwilą wybuchu pierwszej wojny światowej, żołnierze Kanadyjskiego Ekspedycyjnego Korpusu Weterynaryjnego z Winnipeg wyruszają w drogę do Europy. Podróż pociągiem bardzo się dłuży żołnierzom. Podczas postoju na stacji w małym miasteczku porucznik Harry Colebourn zagląda do znajdującego się niedaleko warsztatu garbarza skór. Widzi tam uwiązaną na sznurku małą niedźwiedziczkę grizzli, której matkę zastrzelił myśliwy. Sierota też ma podzielić jej los. Litując się nad zwierzęciem, porucznik odkupuje samiczkę za 25 dolarów i nadaje jej imię Winnie (od miasta Winnipeg, skąd pochodzi jego oddział). Przynosi zwierzaka do wagonu, gdzie miś wywołuje entuzjazm żołnierzy. Porucznik Colebourn i reszta jego kolegów, a zwłaszcza najbliższy przyjaciel Macray, bardzo zaprzyjaźniają się z misiem. Przed ostatecznym wyruszeniem do Anglii pułkownik poleca jednak wywieźć ją do lasu. Colebourn i Macray wypełniają polecenie, ale gdy wracają do obozu, stwierdzają, że Winnie dotarła tam ich śladem. W tajemnicy przed pułkownikiem pakują więc misia do kufra Bellowsa i Winnie dociera z nimi do Europy. Tu jednak trzeba się w końcu z nią pożegnać. Żołnierze oddają niedźwiedzicę do londyńskiego zoo. Niedźwiedziczka całymi dniami nic nie je i strażnicy w zoo zaczynają się już obawiać, że zdechnie z tęsknoty. Dopiero pewna dziewczynka sprawia, że Winnie się ożywia. Na froncie porucznik traci drużynę. Trafia do szpitala, gdzie załamany psychicznie z nikim się nie kontaktuje. Barret, będący teraz generałem, przywozi dorosłą niedźwiedzicę do szpitala. Dochodzi do wzruszającego spotkania człowieka i zwierzęcia. Przed powrotem do Kanady porucznik Colebourn postanawia zostawić niedźwiedzicę w londyńskim zoo. Pewnego dnia 1926 r. w zoo zjawia się pisarz A. A. Milne z synem, Christopherem, który również zachwyca się Winnie. W głowie pisarza rodzi się wówczas pomysł napisania opowiadania o misiu, którego do dzisiaj zna i kocha cały świat - Kubusiu Puchatku, zwanym po angielsku Winnie-the-Pooh.