Historia pewnej ucieczki

Drugoligowy bramkarz trafia do więzienia bez jasnego powodu i zostaje poddany wymyślnym torturom. W przeddzień egzekucji podejmuje próbę ucieczki. Buenos Aires, rok 1977. Claudio Tamburrini (Rodrigo De la Serna) jest bramkarzem w mało znanej, drugoligowej drużynie piłkarskiej. W kraju rządzi już wtedy wojskowa junta, ludzie znikają bez śladu, niewinnych przesłuchuje się miesiącami, często po cichu zabija. Pewnego dnia wojsko przychodzi również po Claudia. Wraz z innymi trafia on do twierdzy Willa Sere, posiadłości na przedmieściach Moron, która teraz zamieniona jest w tajne więzienie. Zaczyna się koszmar przesłuchań, tortur, psychicznego i fizycznego upokarzania. Claudio wie, że zbliża się dzień, w którym zostanie zabity - jeżeli wcześniej nie zabije go więzienie. Wraz z trzema innymi więźniami po czterech miesiącach zamknięcia decyduje się na desperacką ucieczkę. Podczas burzy, przez wyważone okno czterej nadzy, zupełnie bezbronni mężczyźni, uciekają w noc. Obraz Caetano opowiada historię prawdziwą (i zapewne jedną z wielu podobnych, które miały miejsce podczas krwawych lat dyktatury wojskowej w Argentynie). Scenariusz, którego współautorem jest Caetano, oparty został na wspomnieniach prawdziwego Claudio Tamburriniego. "Historia pewnej ucieczki" Adriána Caetano, bez wątpienia jednego z najciekawszych przedstawicieli młodego kina z Ameryki Południowej, nominowany był do Independent Spirit Award i prezentowany w Cannes w konkursie głównym. Film odniósł także wielki sukces w Argentynie - zdobył sześć Clarin Entertainment Awards rozdawanych w Buenos Aires oraz trzy nagrody Argentinean Film Critics Association - w kategorii najlepszy film wygrał m.in. z pokazywanym w Polsce thrillerem "Metoda" Marcelo Pineyry. Caetano zadebiutował w 1998 roku obrazem "Pizza, browar, szlugi", który zdobyła nagrodę FIPRESCI i Grand Prix na festiwalu we Fribourgu, Grand Prix na Toulouse Latin America Film Festival oraz trzy kolejne nagrody w Gromado.