Holokaust - klej do tapet?

Holocaust is that Wallpaper Project, Rosja 2013

Dwudziestokilkuletnie bliźniaczki, którym Holokaust kojarzy się z klejem do tapet, zostają zabrane w podróż do Auschwitz. Nieprzygotowane na to, co zobaczą, wyruszają w pierwszą zagraniczną wycieczkę.

Reżyseria:Mumin Szakirow

Czas trwania:75 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film dokumentalny

Holokaust - klej do tapet? w telewizji

  • Mumin Szakirow

    Reżyseria

Opis programu

Bliźniaczki Jewgenia i Ksenia, piękne dwudziestokilkuletnie blondynki z rosyjskiej prowincji bardzo chcą zrobić karierę w Moskwie. Marząc o sławie, uczestniczą w licznych castingach oraz w talk - show "Amazingly Beautiful", emitowanym w rosyjskiej telewizji publicznej. W którejś z edycji programu, wśród wielu pytań, na jakie muszą odpowiedzieć dziewczyny, pada jedno: Co to jest holocaust? - Po dłużej chwili zastanowienia i niepewności pada odpowiedź, która jest wstrząsająca: Klej do tapet. Budzi to powszechne oburzenie, komentarze widzów, a filmik z pytaniem i odpowiedzią zostaje zamieszczony w rosyjskim Internecie, gdzie cieszy się przez chwilę dużym powodzeniem. Znany rosyjski reżyser dokumentalista Mumin Szakirow, poruszony tym, organizuje bliźniaczkom podróż do Auschwitz. Pomysł wybrania się z bliźniaczkami do Polski nie powstał od razu. Kiedy reżyser poznał się z dziewczętami, skandal wokół filmiku w Internecie już przycichł. Nie mniej wyjazd doszedł do skutku, a kiedy wsiadali do pociągu, żadne z nich nie miało pojęcia, czym zakończy się ten niezwykły wyjazd. Bliźniaczki były podekscytowane pierwszym zagranicznym wyjazdem i całkowicie nieprzygotowane na to, co zobaczą. Nie miały kompletnie pojęcia, że zmierzają do obozu koncentracyjnego. Podróż stała się dla nich prawdziwą lekcją historii, dzięki której dojrzały i z przerażeniem dostrzegły, jak wiele podczas II wojny światowej wydarzyło się poza Rosją. Dziewczyny zrozumiały ogrom swojej niewiedzy, która wydaje sie być udziałem całego pokolenia młodych Rosjan. Po powrocie z tej trudnej dla nich wyprawy młode Rosjanki przyznają, że teraz, po obejrzeniu obozu, zostały zaliczone do grupy tych, którzy już wiedzą. Czują się zobowiązane przekazać tę wiedzę innym, bo nie chcą, żeby ich dzieci albo wnuki znalazły się w podobnej sytuacji, gdyby znów doszło do podobnej tragedii. Chcą opowiedzieć o holokauście możliwie jak największej liczbie ludzi. Ksenia mówi, że można nie pamiętać nazwisk i dat, ale zawsze powinniśmy pamiętać, że podobna tragedia miała miejsce. Po zobaczeniu obozu trudno pojąć, jak można zaprzeczać faktom.