Ignacy Paderewski - zarys biografii

Urodził się w 1860 roku we wsi Kuryłówka na Podolu, takdaleko od cywilizacji, że do najbliższej, prymitywnej stacyjki koleiżelaznej trzeba było jechać końmi wiele, wiele kilometów. OjciecIgnacego Jana Paderewskiego, Jan, pochodził ze zubożałej szlachty.Był administratorem majątku Iwanowskie. Matka, Poliksena, córkapolskiego zesłańca, zmarła wkrótce po urodzeniu syna. W 1863 roku,za pomoc udzielaną powstańcom styczniowym ojciec Ignacego trafiłna rok do więzienia. Patriotyczna atmosfera rodzinnego domu, którąwtedy oddychał kilkulatek będący pod opieką ciotki, ukształtowała go nazawsze. Ojciec szybko dostrzegł i docenił talent muzyczny syna. Kiedyokazało się, że chłopiec szybko przerósł miejscowych nauczycieli,posłał Ignacego do Instytutu Muzycznego w Warszawie. MłodyPaderewski zdał końcowe egzaminy jako prymus i instytut ofiarowałmu stanowisko profesora fortepianu. W wieku 20 lat poślubiłabsolwentkę tejże szkoły, Antoninę Korsakównę. Krótko jednakcieszył się szczęściem. Rok później żona zmarła, pozostawiając go zmaleńkim synem. W warszawskim Instytucie Muzycznym Paderewski wykładałdwa lata. Potem wyjechał do Berlina, gdzie uczył się kompozycji uFryderyka Kiela - profesora Królewskiej Akademii Muzycznej, późniejpracował nad instrumentacją u Henryka Urbana. Latem 1883 roku Ignacy Paderewski pojechał odpocząć doZakopanego. Poznał tam Tytusa Chałubińskiego, który zachęcił go dowsłuchania się w muzykę góralską: dla kompozytora grał BartuśObrochta (muzyka ta stała się inspiracją "Albumu tatrzańskiego"). WTatrach Paderewski poznał też Helenę Modrzejewską. Zauroczonajego osobowością i grą aktorka pomogła mu wyjechać do Wiednia.Tam odbył się jego pierwszy, uwieńczony sukcesem publiczny występ.W marcu 1888 roku wystąpił w Paryżu. Zachwycona jego grapubliczność przez godzinę zmuszała go do bisów. Obwołano gokrólem fortepianu. Camille Saint-Sa?ns napisał o nim: "to geniuszgrający również na fortepianie". W 1890 roku Paderewski jedzie do Anglii. W Londynie spotykago jednak porażka. Na pierwszym koncercie słuchało go nieliczneaudytorium, a George Bernard Shaw napisał miażdżącą recenzję. Rokpóźniej jednak pisarz nazwał go największym pianistą tamtych czasów.Grał dla królowej Wiktorii, na jej specjalne zaproszenie. Droga doświatowej sławy stała przed nim otworem. Podbił całą Europę, potemAmerykę i Australię. Zza oceanu wrócił do Europy. Osiadł najpierw w Paryżu, gdzieprzyjaciele - Górscy - opiekowali się jego kalekim synem Alfredem.Sprowadził chłopca do siebie, lecz nadal bywał u Górskich. Pokochałżonę przyjaciela, Helenę. W 1899 roku poślubił ją. Nad jezioremGenewskim w Szwajcarii kupił piękną posiadłość, która odtąd stała sięjego domem. Mając czterdzieści lat był u szczytu sławy, koncertował nacałym świecie. Nie zapominał jednak o kraju. Wspierał wieleprzedsięwzięć charytatywnych. Współfinansował budowę hoteluBristol, który stał się wizytówką ówczesnej Warszawy. Przystąpił teżdo spółki budującej Filharmonię Warszawską i uczestniczył w jejotwarciu. Finansował też - na kwotę 370 tys. franków - budowę wKrakowie pomnika upamiętniającego zwycięstwo pod Grunwaldem i10 lipca 1910 roku uczestniczył w trzydniowych uroczystościach jegoodsłonięcia. Był to pierwszy krok kompozytora w kierunku polityki. Na tym wydarzeniu Andrzej Chiczewski kończy pierwszą częśćbiograficznego filmu dokumentalnego o Ignacym Janie Paderwskim.