Imperium pustynnych mrówek

Pustynne mrówki to pierwsze znane zwierzęta, które wykorzystują węch w orientacji przestrzennej. Mapa zapachów pozwala im bezbłędnie trafić do rodzimego mrowiska. Mrówki tworzą złożone społeczności o wyraźnej strukturze hierarchicznej i ściśle przydzielonych obowiązkach. Żyją w zorganizowanej społeczności, w której każda z nich odgrywa przypisaną sobie rolę, przyczyniając się do właściwego funkcjonowania całego mrowiska. Wyobraźmy sobie podziemną krainę władaną przez bezwzględną królową. W tym filmie zobaczymy, jak mrówki funkcjonują przez kolejnych osiem lat i jak królowa wraz ze swoją armią narzuci rządy terroru. Zbuduje imperium imponującej wielkości, eliminując rywalki z brutalną skutecznością. Tysiące poddanych zginą w obronie jej królestwa. Oto historia jej dojścia do władzy. Jak wszystkie intrygujące historie, również ta ma mroczny i burzliwy początek. Upalne lato w Arizonie dobiega końca w niesamowitej scenerii. To pierwszy tutaj deszcz od sześciu miesięcy. Zwiastuje narodziny nowego imperium. Samotna młoda królowa tzw. mrówek miodziarek wędruje przez wciąż jeszcze wilgotną pustynię. Opuściła gniazdo leżące głęboko pod ziemią. Pierwsze niepewne kroki zaprowadziły ją w rejon Horseshoe Canyon (Kanion Podkowy). Królowa - założycielka musi mieć w sobie coś pociągającego. Pojawiają się kolejne mrówki, prawdopodobnie zwabione przez feromony. Po zaledwie kilku godzinach królowe zamykają się w swoim podziemnym bunkrze, by odtąd żyć w wiecznej ciemności. Aby przetrwać na pustyni, trzeba gromadzić się w większe grupy. Każda królowa składa pierwszą partię jaj, nie większych od główki szpilki. Królowe wyprodukowały łącznie ponad trzysta jaj. Kiedy wylęgną się młode, od razu powstanie potężna kolonia. Jaja muszą być zabezpieczone zawierającą antybiotyki śliną i utrzymywane w czystości. Inaczej szybko pokryją się grzybem i zgniją. Kilka tygodni po złożeniu jaj z jedwabnych kokonów wyłaniają się pierwsze robotnice o jasnej barwie. Wszystkie są bezpłodnymi samicami. Nie mogą się rozmnażać. Ich rola w życiu ogranicza się do służenia królowej. Kiedy pokrywa ich ciała twardnieje, robotnice stają się ciemniejsze. Odtąd gotowe są do wypełniania swych obowiązków. Część zostaje pod ziemią, by opiekować się królowymi i pozostałym potomstwem. Inne wychodzą na powierzchnię, by poznać nowy świat. Królowa - założycielka bez wątpienia wybrała odpowiednie miejsce dla swojej kolonii.