Ja, Putin

Syberia. Pięć godzin lotu samolotem z Moskwy. Temperatura dochodzi do minus 37 stopni. Do najbliższego miasta trzeba lecieć godzinę helikopterem. Władimir Putin postanowił spędzić tu przedwyborczy weekend. Żadnych spotkań, demonstracji, żadnych politycznych żądań. Towarzyszy mu przyjaciel Siergiej Szojgu, minister do spraw obrony cywilnej i sytuacji nadzwyczajnych. Przygotowują się do polowania. W polowaniu uczestniczą tylko nieliczni, wyłącznie mężczyźni, kilku przyjaciół, i ochrona. Wokół cisza, dystans i lojalność - tego potrzebuje Putin w dniach przed wyborami. Wśród wybrańców jest niemiecki dokumentalista i dziennikarz Hubert Seipel, który przez kilka tygodni towarzyszył Putinowi w okresie poprzedzającym wybory prezydenckie w 2012 roku. Seipel realizuje filmowy portret Władimira Putina. To precedens, że Putin zgodził się na obecność zagranicznego dziennikarza, filmującego go w wielu sytuacjach prywatnych i oficjalnych. Putin odpowiada na pytania dotyczące jego dzieciństwa, uprawiania różnych dyscyplin sportu, kariery w administracji i okoliczności dostania się na wysoki urząd na Kremlu. Seipel porusza też kwestię rosyjskiej interwencji w Czeczenii, stosunku Rosji wobec tarczy antyrakietowej i zwalczania przez Putina oligarchów, zwłaszcza Chodorkowskiego. Z rozmów tych wyłania się wizerunek polityka o naturze bezwzględnego, pozbawionego skrupułów wojownika, dla którego najważniejszym celem jest zachowanie silnej pozycji Rosji. Putin, który sam chce być wielki i silny, który jest przekonany, że wszelkie jego działania służą narodowi, bagatelizuje rosnący opór oponentów i wpływy opozycji. Nawet czuje się dotknięty, że wszelkie zło w Rosji jest kojarzone z jego nazwiskiem. Uważa, że to atak na jego życiowy projekt i jego przeszłość. Hubert Seipel podkreśla, że Putin zrobił błyskawiczną karierę. W ciągu czterech lat zdobył najwyższy urząd. Na pytanie, kto go wspierał na starcie, Putin odpowiada, że nikt. Po prostu już od małego chciał wygrywać, kierowało nim pragnienie wybicia się.