Jak najdalej stąd

Ojciec Oli żyje i pracuje w Irlandii. Nastolatka została w Polsce z matką, której pomaga opiekować się niepełnosprawnym bratem. Ma żal do ojca, że zostawił rodzinę i żyje na obczyźnie, a powinien być z nimi w kraju. Utrzymuje jednak z nim kontakt, bo ten obiecał jej samochód, kiedy tylko zda egzamin na prawo jazdy. Ola bardzo liczy na tę darowiznę, chciałaby w przyszłości wykorzystać auto do pracy. Snuje wielkie plany, a tymczasem los szykuje coś zupełnie innego. Ojciec ginie w tragicznym wypadku na budowie. Ola musi samotnie wyruszyć do Irlandii, żeby zająć się sprowadzeniem jego ciała do Polski i wyegzekwować pieniądze z ubezpieczenia. Ma nadzieję, że w końcu kupi sobie wymarzony samochód, który obiecał jej ojciec. Gdy przybywa na miejsce, dowiaduje się, że ofiara wypadku nie miała kasku ochronnego, więc ubezpieczyciel nie wypłaci odszkodowania. Na domiar złego córka poznaje tajemnicę ojca. Okazuje się, że miał kochankę. Przedsiębiorcza i twarda dziewczyna nie zamierza się jednak poddawać. Zrobi wszystko, by dostać pieniądze. Zaczyna szantażować kierownika budowy, który zatrudniał jej ojca. Przyparty do muru szef daje w końcu dziewczynie 2500 funtów na pogrzeb. Aby zaoszczędzić, Ola decyduje się na kremację ciała, zresztą wbrew woli matki. Ale w ten sposób zyskuje 1000 funtów na samochód. Kiedy dopełnia wszystkich formalności związanych z transportem prochów do kraju, postanawia jeszcze skontaktować się z kochanką. To dużo młodsza od ojca Sara, która w tej chwili znajduje się w fatalnej sytuacji finansowej. Mimo początkowej niechęci do niej, Ola zaprzyjaźnia się z nią. Próbując pomóc Sarze wpędza ją w jeszcze większe kłopoty. Teraz nie ma wyboru, zamierza oddać jej wszystkie pieniądze przeznaczone na zakup samochodu. Ola wraca bez grosza do Polski busem, w plecaku ma urnę z prochami ojca. Zrezygnowała z marzeń, ale zyskała coś znacznie więcej.