Jak najmniej światła

Film dokumentalny, 39 min, Polska 1998 Scenariusz i reżyseria: Grzegorz Królikiewicz Zdjęcia: Rafał Wróblewski, Adam Bajerski Paradoks teatru Leszka Mądzika polega na tym, że zaczynając wszystko od mroku i dodając po odrobinie światła - prawie go nie używając - osiąga iluzję pełnej widzialności, rozbielenia, blasku. Satysfakcja, jaką daje oświetlenie wymyślone przez Mądzika, płynie być może z tego, że artysta przywołuje starotestamentowy archetyp: mrok chaosu kończy się oddzieleniem od siebie światła i ciemności. Oto przesłanie filmowego portretu artystycznego Leszka Mądzika - scenarzysty, scenografa i reżysera, twórcy i animatora Sceny Plastycznej KUL, jednego z najoryginalniejszych polskich teatrów. Scena założona w 1970 r. znana jest w kraju i za granicą, gdzie równie często występuje. Do najgłośniejszych premier przygotowanch przez zespół Mądzika należą: "Ecce homo", "Ikar", "Wilgoć", "Wędrowne", "Brzeg". "Pętanie", "Wrota". Podstawowymi składnikami wszystkich spektakli są muzyka, efekty dźwiękowe, mrok, głębia przestrzeni i rozświetlone formy plastyczne, które pełnią funkcję dramaturgiczną. Nie ma w nich natomiast tekstu - słów, które dziś już nie wystarczają do wyrażenia prawdy o ludzkiej kondycji i egzystencji. Tematem, który artystę szczególnie fascynuje, jest przemijanie, wejście w śmierć.