Jan Hus w 600. rocznicę śmierci

Jan Hus urodził się w 1370 r. w chłopskiej rodzinie na południu Czech, w miejscowości Husinec. Mimo niskiego pochodzenia studiował na uniwersytecie w Pradze. W czasie studiów przyjął święcenia kapłańskie i został dziekanem wydziału filozoficznego oraz rektorem uczelni. Obserwując życie duchowieństwa, zwrócił uwagę na odchodzenie od podstawowych ewangelicznych prawd i zasad. Za Johnem Wycliffem uważał, że duchowni powinni wrócić do ubóstwa i prostoty. Swoimi śmiałymi ideami Jan Hus zraził do siebie środowiska czeskich duchownych. Hus stworzył własny program odnowy Kościoła oraz zmian społeczno - politycznych w Czechach. Postulował obniżenie podatków i równouprawnienie. Uważał, że Kościół jest mistycznym ciałem, którego głową jest, tylko i wyłącznie, Jezus Chrystus. Za jedyne źródło wiary uznawał Biblię. Postulował odprawianie nabożeństw w rodzimym języku. Te poglądy mogły się podobać i wkrótce Hus stał się przywódcą narodowej czeskiej frakcji, domagającej się natychmiastowych reform w Kościele, między innymi zmian liturgicznych, komunii pod dwiema postaciami: chleba i wina, powrotu do surowych i prostych zasad pierwotnego chrześcijaństwa. Kościół nie był jednak przychylny pomysłom Husa. W 1407 roku doszło do oskarżenia współpracowników Husa o herezję. Na soborze w Pizie wydano zakaz odprawiania nabożeństw w kaplicach prywatnych. Prawo to uderzało w Husa, który nie mógł już głosić kazań w kaplicy. Czech złamał jednak papieski zakaz, za co został ekskomunikowany. Jan Hus skrytykował ponadto zasadność sprzedaży odpustów przez jednego papieża, by zyskać środki na walkę z drugim. Kuria wezwała go do Rzymu, a gdy odmówił stawienia się, wszystkie miejsca w Czechach, w których Hus mógł przebywać, zostały ukarane papieskim interdyktem (zakazem udzielania sakramentów). W 1414 r. Antypapież Jan XXIII, pod naciskiem władcy Niemiec i Węgier, zwołał sobór w Konstancji, na którym miano ostatecznie rozwiązać kwestię wojen papieży i reformatorów. Na jego obrady wezwano także Jana Husa, aby wytłumaczył się ze swoich idei. Po otrzymaniu od króla niemieckiego Zygmunta Luksemburskiego listu żelaznego, gwarantującego bezpieczeństwo. pojawił się w Konstancji. Niestety, z rozkazu tego samego władcy, został uwięziony. Wytoczono mu proces i nakazano odwołanie swoich poglądów. Jan Hus nie wyrzekł się swoich planów reformy Kościoła. 6 lipca 1415 r. został spalony żywcem na stosie poza murami miasta.