Japonia - opowieść o miłości i nienawiści

Naoki był jednym z beneficjentów japońskiego boomu ekonomicznego. Prowadził własną firmę, jeździł nowym BMW, mieszkał w 6-pokojowym domu. Dziś może jedynie wspominać tamte czasy i dziękować swojej dziewczynie, która uratowała go przed bezdomnością. Naoki Sato ma 56 lat. Ostatnie dwie dekady były dla niego wyjątkowo burzliwe. W młodości, jako zagorzały maoista, pogardzał kapitalistami. Potem sam stał się jednym z nich. W wieku 30 lat cieszył się statusem króla życia, jednak w 1992 roku, po krachu własnego biznesu, zasilił powiększającą się armię japońskich "nowych ubogich". Po bankructwie, trzech rozwodach i poważnym załamaniu odnalazł równowagę w życiu jako pracownik poczty. O powrocie do dawnych luksusów nie ma jednak co marzyć. Pokonawszy wiele zakrętów życiowych, Naoki nie traci rezonu. Do świata podchodzi z rezerwą, przytomną oceną sytuacji i sarkastycznym humorem. Mieszka u Yoshie, młodszej o 27 lat partnerki, która pracuje 15 godzin na dobę na trzech posadach. Każdego wieczoru młoda narzeczona wybiera się do obskurnego baru, którego bywalcy płacą jej za flirtowanie i picie w ich towarzystwie. Czasem wraca do domu pijana, a wtedy szydzi z Naokiego i jego historii. Jednak podobny los spotkał wielu Japończyków, których dotknęła gwałtowna pauperyzacja, kiedy japońska gospodarka zaczęła zwalniać. Wysadzony z siodła bohater przedstawił reżyserowi Seanowi McAllisterowi, przybyszowi z odległej Wielkiej Brytanii, ciemne strony swojej ojczyzny, w której równie szybko można osiągnąć szczyt, jak i znaleźć się na dnie. Film prezentowany był na wielu przeglądach i festiwalach, m.in. DOCBOAT w Warszawie.