Jasne błękitne okna

Scenariusz filmu o kobietach został oparty na pomyśle aktorki Beaty Kawki, odgrywającej zresztą jedną z głównych ról w tej poruszającej opowieści o zawiłych ludzkich losach, niezwykłej przyjaźni, nadziei, miłości i nieuchronnej śmierci, która tym razem przyszła jednak za wcześnie. Źródłem inspiracji dla Beaty Kawki stały się własne doświadczenia i przeżycia, choć ostatecznie w filmie niewiele się ostało prawdziwych wątków z jej biografii. Pomysł aktorki dojrzewał latami, pracowało nad nim wielu ludzi, powstawały kolejne wersje, a każdy z twórców miał swój osobisty wkład w konstruowaniu scenariusza. "Jasne błękitne okna" to wzruszająca i nostalgiczna, ale także miejscami zabawna, opowieść o dwóch przyjaciółkach z dzieciństwa, które los znów połączył. To spotkanie po latach staje się okazją do melancholijnej podróży w przeszłość, do przywołania wspomnień minionego bezpowrotnie czasu, a także do zastanowienia się nad prawdziwym szczęściem w życiu. Akcja filmu rozgrywa się jakby w dwóch płaszczyznach czasowych: na ekranie współczesne wydarzenia przeplatają się z obrazami sprzed lat, kiedy bohaterki były jeszcze bardzo młode, a świat dorosłych wydawał się im tak odległy. Sygita i Beata wychowują się i dorastają w sielskich Maciejowicach, gdzie czas płynie wolniej, a życie toczy się swoimi utartymi koleinami. Ich przypadkowa znajomość przeradza się w wielką przyjaźń, która przetrwa całe dzieciństwo i wczesną młodość, ale potem ich drogi się rozejdą. Ciekawska, wsadzająca wszędzie swój nos Sygita jest pewną siebie jedynaczką, nie rozstaje się ze swym czworonożnym pupilkiem o imieniu Król. Ma też wiernego przyjaciela w Marku, który przynosi jej ulubioną polo - cocktę. W jej rodzinnym domu dominuje matka, starszy ojciec żyje we własnym świecie iluzji. Pewnego dnia Sygita jest świadkiem sprzeczki nieznajomej dziewczynki z matką. Rówieśniczka o imieniu Beata kłóci się o ubiór do szkoły. Dziewczynka - najstarsza z trojga rodzeństwa - pochodzi z biednej rodziny, ojciec jest alkoholikiem, a matka ma na głowie cały dom. Utalentowana muzycznie Beata gra na wiolonczeli, mając nadzieję, że kiedyś wyrwie się z prowincjonalnego miasteczka. Drogi dorosłych przyjaciółek się rozeszły, ich życie potoczyło się zupełnie inaczej. Beata wyjechała do Warszawy, gdzie robi karierę w show - biznesie: występuje w telewizyjnych serialach i programach rozrywkowych i nadal gra na wiolonczeli. Ma nowocześnie urządzone mieszkanie i przystojnego męża Artura, dyrektora programowego w jednej z telewizyjnych stacji. Sygita została w rodzinnych Maciejowicach, poślubiła Marka, sympatię z dzieciństwa. Ma śliczną kilkuletnią Marysię i pędzi marny żywot u boku męża alkoholika, zarabiając na utrzymanie całej rodziny jako krawcowa. Nie może sobie pozwolić nawet na krótki wypad z córką nad morze. W domu opływającej w luksusy Beaty trwa szampańska impreza z okazji kolejnego sukcesu, który świętuje cała śmietanka towarzyska show - biznesu. Rozbawiona gospodyni jeszcze nie wie, że jeden telefon odmieni jej dotychczasowe życie. W trakcie zabawy dzwoni Sygita, gratuluje występu w telewizji, z którego są dumne całe Maciejowice.