Jedenasta czternaście

Śmiertelny wypadek na opustoszałej drodze prowadzi do serii dziwacznych wydarzeń. Pełnometrażowy debiut filmowy to ważne wydarzenie w biografii każdego filmowca. Czasem determinujące jego dalszą drogę twórczą. Greg Marcks, po zrealizowaniu licznych krótkometrażówek, pisze scenariusz do filmu 11:14. Jest wieczór na drodze do małego miasteczka Middleton. Zbliża się godzina 11:14. Samochodem jedzie podpity mężczyzna. W pewnym momencie na masce samochodu ląduje człowiek. Siła uderzenia jest tak duża, że o przeżyciu nie może być mowy. Kierowca wpada w panikę i ukrywa ciało ofiary w bagażniku. Niebawem pojawia się policyjny samochód. Stojące na poboczu auto wzbudza zainteresowanie policjanta. Mężczyzna próbuje uśpić czujność stróża prawa, lecz ten odkrywa ofiarę w bagażniku. Po szamotaninie sprawca wypadku ucieka. To dopiero początek przedziwnych, a także strasznych wydarzeń, w które zamieszanych będzie kilkanaście osób. Debiut Grega Marcksa to film wymykający się łatwemu zaszufladkowaniu. Wielowątkowa fabuła, splatające się wątki i niejednoznaczność gatunkowa mogą spowodować pewne zagubienie widza. Wydaje się, że reżyser celowo wprowadza chaos do świata filmowego, zabierając nas na wycieczkę nie zawsze zgodną z naszymi oczekiwaniami. Kilka historii, które wzajemnie się uzupełniają, ukazują świat absurdalny i surrealistyczny. Akcja dzieje się w ciągu jednej nocy, potęgując dodatkowo wrażenie odrealnienia. Marcks łączy elementy dramatu, czarnej komedii, a nawet filmu sensacyjnego, tworząc jedyny w swoim rodzaju miks. Właściwie nie ma tutaj bohaterów pozytywnych. Przypatrujemy się ludziom w często kuriozalnych, krańcowych sytuacjach, wchodząc w świat, w którym logika przyczynowo-skutkowa zostaje zawieszona. W obrazie Grega Marcksa można znaleźć echa stylistyki Lyncha czy Scorsesego z filmu Po godzinach. Całości towarzyszy znakomita, dynamiczna ścieżka dźwiękowa przeplatająca muzykę rockową i punkową. Specyficzne kino dla widzów o mocnych nerwach.