Jedynaczki

Carole Rewinsky pracuje jako sędzia śledczy w paryskim Pałacu Sprawiedliwości. Pochodząca z prawniczej rodziny Carole dobrze sobie radzi w pracy, jest też szczęśliwa w małżeństwie z lekarzem Bruno, ale na co dzień brakuje jej swobody bycia i pewności siebie. Pewnego dnia, przesłuchując zatrzymanego, który mówi wyłącznie niezrozumiałym dla niej młodzieżowo - przestępczym slangiem, Carole prosi o pomoc w tłumaczeniu jego zeznań na "normalny" język Tinę, młodą dziewczynę, którą aresztowano za próbę kradzieży w eleganckim sklepie obuwniczym, i która ma być przesłuchiwana jako następna. Tina dobrze wywiązuje się z zadania, a drobna pomyłka proceduralna sprawia, że zamiast trafić na kilka miesięcy do więzienia, wychodzi na wolność. Zjawia się więc u Carole, aby jej podziękować. Chociaż pani sędzia dopiero wtedy odkrywa pomyłkę, to jednak Tina budzi w niej wystarczająco dużo sympatii, by Carole nie próbowała naprawiać swego błędu. Oferuje nawet Tinie nocleg u siebie. Dziewczyna odwdzięcza się za to wysprzątaniem całego mieszkania. Pomaga też Carole w schwytaniu na gorącym uczynku pewnego sutenera, który do tej pory wymykał się wymiarowi sprawiedliwości. To wydarzenie zbliża do siebie obie młode kobiety, które odkrywają zresztą, że pomimo wielu różnic mają też co najmniej jedną cechę wspólną: obie są jedynaczkami. Trochę przypadkowa znajomość przeradza się więc w przyjaźń, która im obu przyniesie korzyści. Carole pod wpływem Tiny uczy się cieszyć życiem, podchodzić do wszystkiego bardziej otwarcie, a także odpowiednio dobierać sobie buty, natomiast Tina dzięki sędzi nabiera klasy i poczucia obowiązku. Już razem przyjaciółki przystępują do pracy nad kolejną sprawą kryminalną: fałszowania żetonów w kasynach. W tym celu udają się służbowo do Annecy, gdzie poznają dwóch sympatycznych policjantów. Ale gdy okazuje się, że niefrasobliwa Tina wykorzystała do celów prywatnych zdobyte przez Carole dowody w sprawie, między jedynaczkami dochodzi do kłótni.