Jeśli nie my, to kto?

RFN, wczesne lata 60. Bernward Vesper (August Diehl), syn znanego nazistowskiego pisarza, rozpoczyna studia w Tybindze. Ma wielkie ambicje pisarskie, a postawa bezkompromisowego intelektualisty, na którego pozuje imponuje koleżankom ze studiów. Szczególnie bliska staje się mu Gudrun Ensslin (Lena Lauzemis). Najpierw, w towarzystwie przyjaciółki Dörte (Vicky Krieps), zamieszkują pod jednym dachem. Wkrótce zostają kochankami, a w końcu rodzicami. Gudrun radykalizuje się, widząc byłych nazistów robiących kariery oraz udzielane przez niemiecki rząd wsparcie w prowadzonej przez USA wojnie z Wietnamem. Swoje bezkompromisowe poglądy partnerzy wyrażają prowadząc wydawnictwo. Przełom nadchodzi wraz z pojawieniem się Andreasa Baadera (Alexander Fehling), który nad wywrotową literaturę przedkłada czyny. Staje się dla Gudrun ideałem działacza i mężczyzny, przy którym Bernward wydaje się bezbarwnym poczciwcem. Pod wpływem nowego znajomego Gudrun wchodzi na drogę terroru, z której nie ma odwrotu. "Jeśli nie my, to kto?", z ironicznym tytułem zaczerpniętym ze sloganu młodych buntowników lat 60., stanowi kolejny dowód na to, że niemieckie kino nie boi się rozliczać z trudną przeszłością własnego narodu. Film opowiadający o okolicznościach powstania terrorystycznej, skrajnie lewicowej Frakcji Czerwonej Armii (RAF) przywodzi na myśl wcześniejszy "Baader-Meinhof" Uliego Edela. Jednak portret młodych, zaangażowanych politycznie Niemców czasu kontrkultury Veiel nakreślił odmiennie Edel. Pisząc o różnicach w podejściu do tematu przez debiutującego w fabule, cenionego dokumentalistę Andresa Veiela, dziennikarka tygodnika "Die Zeit" Carolin Ströbele pisze: - Andres Veiel jest psychologiem wśród niemieckich reżyserów. Nie pokazuje tylko, dlaczego ludzie coś robią, ale również to, co musiało się z nimi stać, że to robią. Nowatorstwo i odwaga, z jaką reżyser wykorzystał wydarzenia społeczno-polityczne jako tło burzliwego związku młodych intelektualistów, zaowocowała nominacją do Złotego Niedźwiedzia w Berlinie.