Jessie, wróć!

Huragan Katrina nie tylko pozbawił mieszkańców Nowego Orleanu dachu nad głową, ale rozdzielił ich z najwierniejszymi przyjaciółmi. "Jessie, wróć!" to wzruszająca opowieść o sile uczucia łączącego ludzi i zwierzęta, która okazuje się potężniejsza od niszczycielskiej mocy kataklizmu. Kiedy huragan zbliżał się do Nowego Orleanu, ewakuacja została ogłoszona w ostatnim momencie. Uciekając w pośpiechu, wielu mieszkańców miasta pozostawiło domowe zwierzęta, w przekonaniu, że wkrótce po nie wrócą. Tych, którzy nie chcieli opuszczać swych najlepszych przyjaciół, zmuszono do rozłąki siłą. W efekcie dziesiątki tysięcy psów i kotów zostawiono na pastwę losu w mieście pochłoniętym przez kataklizm. Reżyserka Geralyn Pezanoski spędziła półtora miesiąca w zrujnowanym Nowym Orleanie, towarzysząc ekipom ratunkowym niosącym pomoc zwierzętom. To, co szczególnie poruszyło ją w całej historii to sposób, w jaki z ofiarami huraganu - tymi ludzkimi, i tymi czworonożnymi, obchodziły się służby mundurowe. Mieszkańcom miasta nie zezwalano na poszukiwanie ulubieńców, a zwierzaki wydobyte z porzuconych domów uznawano oficjalnie za bezpańskie. "Jessie, wróć!" jest filmem stawiającym poważne pytanie o naturę naszych relacji z domowymi zwierzętami. Ukazując wysiłki ekip ratujących zwierzęta od śmierci z głodu i wyczerpania oraz desperację ich właścicieli, chcących odnaleźć swych przyjaciół za wszelką cenę, reżyserka - która sama zaadoptowała porzuconego psa - opowiada o poświęceniu, odwadze oraz niewzruszonej bezduszności systemu, jaka stanęła na drodze uczuciom. "Mój film pokazuje jak zwierzęta i ludzie traktowani są w społeczeństwie, podkreśla wagę opieki nad jednymi i drugimi" - przekonuje Pezanoski - "Staram się poszerzyć perspektywę widza i pomóc mu zrozumieć co stało się podczas huraganu. Mam nadzieję, że "Jessie, wróć!" trafi do naszego poczucia człowieczeństwa, wzmocni empatię i współczucie".