Jesus Christ Superstar

"Jesus Christ Superstar" stał się nie tylko jednym z najważniejszych manifestów epoki kontestacji, manifestów pokolenia głoszącego pacyfizm i miłość, ale stanowił także istotny zwrot w "propagandowej" polityce katolicyzmu. Postać Jezusa została na nowo "uczłowieczona" i dzięki temu przybliżona milionom głównie młodych ludzi. Kariera tej słynnej rock - opery napisanej przez zaledwie 22 - letniego wówczas kompozytora Andrew Lloyda Webbera i 26 - letniego Tima Rice'a, autora libretta i tekstów songów, zaczęła się od wydanego w Wielkiej Brytanii i USA w 1970 r. dwupłytowego albumu z nagraniem całego dzieła. Premiera scenicznej wersji odbyła się w październiku 1971 r. na Broadwayu, a w sierpniu następnego roku spektakl wystawiono po raz pierwszy w Londynie. Wystawienie "Jesus Christ Superstar" stało się zarazem początkiem prawdziwej ery Webbera w teatrach muzycznych całego świata, a kolejne dzieła londyńczyka: "Evita", "Cats", "Upiór w operze", "Sunset Boulevard" skutecznie przerwały amerykańską dominację w tej dziedzinie. Ogromny sukces musicalu, opowiadającego o ostatnich siedmiu dniach Jezusa na ziemi, postanowiło wykorzystać Hollywood. W kinowej wersji trzymano się dość wiernie scenicznego oryginału, zachowano też wszystkie songi. Film otrzymał w 1974 r. 4 nominacje do Złotych Globów (najlepszy film muzyczny, najlepszy aktor, aktorka i najlepszy debiut) oraz nominację do Oscara za muzykę, a Brytyjska Akademia Filmowa przyznała mu w tej kategorii swoją nagrodę, a ponadto nominacje za zdjęcia i kostiumy. We Włoszech uhonorowano go nagrodą Davida dla najlepszego filmu zagranicznego. Do ruin starej świątyni na pustyni przyjeżdża autobus z grupą młodych ludzi przygotowujących w tej niezwykłej scenerii inscenizację widowiska o Jezusie. Aktorzy wyładowują rekwizyty, zakładają kostiumy i w piaszczystych plenerach rozpoczynają występ. Judasz głośno wyraża wątpliwości i ostrzeżenia pod adresem Jezusa. Nie mając pewności, że istotnie jest on synem Bożym, uważa, że czyni zbyt wiele rozgłosu wokół własnej osoby. Tymczasem apostołowie zebrani wokół Mistrza, niecierpliwie dopytują się, kiedy wjadą wspólnie do Jerozolimy. Jezus i Maria Magdalena uspokajają ich. Judasz znów ma zastrzeżenia: uważa, że ze względu na swą dawną profesję Maria Magdalena nie powinna znajdować się w gronie wyznawców. Jezus broni kobiety: nikt nie ma prawa jej osądzać, bo też nikt nie jest bez winy. W Jerozolimie rada kapłanów żydowskich podejmuje decyzję o zabiciu Jezusa, którego rosnąca popularność stanowi zagrożenie dla nich i ich religii. Tymczasem Poncjusz Piłat śni w pałacu proroczy sen. Jezus wie, co go czeka i kto przykłada do tego rękę. Podczas ostatniej wieczerzy żegna się z apostołami. Między nim i Judaszem dochodzi do spięcia. Potem Jezus odchodzi na Górę Oliwną. Tam, pogrążonego w modlitwie, zatrzymują go żołnierze. Judasz rozpacza: już wie, że za swą zdradę zostanie potępiony na wieki, lecz wie również, że był tylko narzędziem w rękach Boga. Musical, 102 min, USA 1973 Reżyseria: Norman Jewison Scenariusz na podstawie rock - opery Andrew Lloyda Webbera i Tima Rice'a: Melvyn Bragg, Norman Jewison Muzyka: Andrew Lloyd Webber Występują: Ted Neeley, Carl Anderson, Yvonne Elliman, Barry Dennen, Bob Bingham, Larry T. Marshall, Joshua Mostel, Kurt Yaghijan, Philip Toubus i inni