Josef Ratzinger - mój Watykan

Urodził się 16 kwietnia 1927 roku w Markti am Inn. Jako 17-latek został wcielony do Wermachtu, a rok później internowany w obozie dla jeńców wojennych. Do seminarium duchowego w Monachium wstąpił tuż po zwolnieniu z obozu, aby w 1951 roku odebrać święcenia kapłańskie. Filozof i teolog, od 1957 roku doktor habilitowany, a dwadzieścia lat później już arcybiskup Monachium i Freisingu. W świecie duchowieństwa Ratzinger po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę podczas swoich liberalnych wystąpień na II Soborze Watykańskim. Wkrótce później zmienił jednak poglądy zbulwersowany manifestacjami studenckimi z 1968 roku. Stał się konserwatystą na tyle przekonującym, że w 1981 roku - już jako kardynał - otrzymał z rąk papieża Jana Pawła II urząd prefekta Kongregacji Doktryny Wiary, czyli następczyni kontrowersyjnej Świętej Inkwizycji. Odtąd kardynał Ratzinger walczył o zachowanie czystości wiary katolickiej - opowiadał się przeciwko pluralistycznej teologii wiary, stłumił ruch wyznawców tzw. teologii wyzwolenia, która elementy ewangelii łączyła z ideologią marksizmu, a w 2000 roku zacięcie walczył o zatwierdzenie dokumentu Dominus lesus, potwierdzającego naczelną rolę Kościoła Rzymskokatolickiego na drodze do zbawienia. W 1986 roku ostro potępił małżeństwa osób homoseksualne płci oraz radykalny feminizm, który uważał za zagrożenie dla instytucji rodziny. Uważany za jednego z najwybitniejszych teologów wśród kardynałów w swoich pracach naukowych zajmował się głównie osobą Jezusa Chrystusa i tajemnicą Kościoła - za celne rozprawy wielokrotnie otrzymywał międzynarodowe nagrody. Jest też doktorem honoris causa siedmiu wyższych uczelni. Film Güntera Schilhana pokazuje kardynała Ratzingera, który nie podejrzewał jeszcze, że wkrótce zostanie papieżem. Poznajemy go jako bliskiego przyjaciela i doradcę Jana Pawła II, ale także jako człowieka, któremu przyjemność sprawiają spacery po ulicach Watykanu, na które dziś już - jako Benedykt XVI - nie może sobie pozwolić.