Jules i Jim

(JULES ET JIM) Dramat obyczajowy, 101 min, Francja 1962 Scenariusz na podstawie powieści Henri - Pierre'a Roch: Franois Truffaut i Jean Gruault Zdjęcia: Raoul Coutard Muzyka: Georges Delerue Reżyseria: Franois Truffaut Występują: Jeanne Moreau, Oskar Werner, Henri Serre, Marie Dubois, Boris Bassiak, Sabine Haudepin, Vanna Urbino, Anny Nelsen, Bernard Largemains i inni Należał do najlepszych reżyserów francuskiego kina, bo też kino było jego pasją, żywiołem, życiem. Już jako kilkunastolatek udzielał się w klubach filmowych, a na przełomie lat 50. i 60. zadebiutował wraz z całym pokoleniem "nowej fali", przeszedłszy wcześniej twardą szkołę krytyki filmowej w prestiżowym miesięczniku "Cahiers du cinma". Przez wiele lat, wraz z Jean - Luc Godardem i Claudem ' em Chabrolem, nadawał ton nie tylko francuskiej, ale i europejskiej kinematografii. Opowiadał się za koncepcją kina autorskiego rozumianego bardzo osobiście, jako zapis własnych przemyśleń, doświadczeń i fascynacji. Już jego debiutanckie dzieło "400 batów" z 1959 r. , po części autobiograficzne, ujawniło ogromny talent i otworzyło drogę ku błyskotliwej karierze. Każdy film Truffauta był wydarzeniem artystycznym. Reżyser realizował kryminały ("Strzelajcie do pianisty", "Panna młoda w żałobie", "Syrena z Missisipi"), melodramaty ("Miłość Adeli H.", "Gładka skóra", "Ostatnie metro", "Kobieta z sąsiedztwa", "Dwie Angielki i kontynent"), dramaty psychologiczne ("Zielony pokój"), filmy science fiction ("Fahrenheit 451"). Swą fascynację sztucznym światem kina przedstawił w znakomitej "Nocy amerykańskiej". Odszedł w pełni sił twórczych, umierając w 1984 r. , w wieku zaledwie 52 lat, na raka mózgu. O sfilmowaniu wydanej w 1953 r. powieści Henri - Pierre'a Roch, autora zaledwie dwóch książek, bardziej znanego jako krytyk i kolekcjoner sztuki, podróżnik, reporter i tłumacz literatury angielskiej niż jako pisarz, myślał Franois Truffaut już od dawna. Długa korespondencja z autorem przyniosła mu wreszcie zgodę na ekranizację, ale Roch zmarł przed ukończeniem filmu. Ekranowa wersja "Julesa i Jima" zdobyła wiele nagród, m.in. za reżyserię na MFF w Mar del Plata oraz w Acapulco, Kryształową Gwiazdę - nagrodę Francuskiej Akademii Filmowej dla najlepszego filmu 1962 r. oraz za najlepszą rolę żeńską dla Jeanne Moreau, nagrodę FIPRESCI na MFF w Kartagenie i Srebrną Wstęgę - nagrodę włoskiej krytyki dla najlepszego dzieła 1963 r. W głównych rolach reżyser obsadził - obok sławnej już Jeanne Moreau - aktorów jeszcze wówczas nieznanych - Henri Serre'a i Austriaka Oskara Wernera. Paryż, 1912 r. Jim i jego niemiecki przyjaciel Jules wiodą na Montparnassie życie artystycznej bohemy. Jim jest związany z Gilbertą, Jules poznaje Threse. W czasie odwiedzin w domu Alberta, "przyjaciela artystów", zwracają uwagę na posąg o wyrazistym uśmiechu. Taki sam uśmiech odkrywają na twarzy Catherine, niezależnej tajemniczej kobiety, w której zakochuje się nieśmiały Jules. Obaj przyjaciele często spotykają się z Catherine i dopiero wybuch wojny rozdziela ich na pewien czas. Jules i Jim, zmobilizowani, walczą po przeciwnych stronach. Po wojnie Jules poślubia Catherine, rodzi im się córeczka. Kiedy Jim odwiedza ich pewnego dnia w ich domu, Jules zwierza się przyjacielowi, że żona już go nie kocha. Wkrótce, za cichym przyzwoleniem męża Catherine zostaje kochanką Jima. Jules gotów jest wspaniałomyślnie zgodzić się na rozwód, a Jim wyjeżdża do Paryża, by zerwać z Gilbertą, ale jego nieobecność przedłuża się.