Już mnie nie kochaj

Antoine Méliot (Albert Dupontel) to człowiek sukcesu. Ma wszystko, o czym wielu mogłoby jedynie marzyć: urodziwą żonę (Marie-Josée Croze), dwoje wspaniałych dzieci (Marine i Titouan Laporte), krąg wiernych przyjaciół oraz wysokie zarobki pozwalające na dostatnie życie. W dniu 42. urodzin Antoine niespodziewanie zaczyna mówić dokładnie to, co myśli i czuje. W efekcie traci wszystko, co dotąd przynosiło mu radość i szczęście. W pracy obraża ważnego klienta i odchodzi z firmy. Żonie oznajmia, że wcale jej nie kocha, a dzieci karci za najdrobniejsze błędy. W końcu zostawia rodzinę i wyjeżdża w daleką podróż. Celem okazuje się Irlandia, gdzie odwiedza dawno niewidzianego, prawie nieznanego mu ojca (Pierre Vaneck). Pełen emocji i pytań o istotę ludzkiego szczęścia film powstał na podstawie powieści o tym samym tytule pióra Françoisa d'Épenoux. Książka trafiła w ręce reżysera Jeana Beckera, który po lekturze zdecydował, że chce zrealizować ekranizację. "Byłem głęboko zaintrygowany i poruszony historią człowieka, który w jeden weekend rzucił wszystko w diabli. Spodobała mi się ona tym bardziej, że istnieje realne wyjaśnienie zachowania Antoine'a" - wspominał Becker, legendarny reżyser kina francuskiego, który zaczął kręcić filmy na początku lat 60. i często obsadzał w nich wówczas Jeana-Paula Belmondo. Becker był po raz pierwszy nominowany do Złotej Palmy i Cezara za "Mordercze lato" z 1983 roku. Potem pretendował do Cezara jeszcze dwukrotnie: za "Dzieci bagien" z 1999 roku oraz dzięki adaptacji "Już mnie nie kochaj", nad którą pracował m.in. z samym autorem powieści. Nominowani do Cezara za "Już mnie nie kochaj" zostali także odtwórcy ról ojca i syna: Pierre Vaneck oraz Albert Dupontel, znany z takich francuskich hitów kinowych, jak "Nieodwracalne", "Bardzo długie zaręczyny" i "Niebo nad Paryżem".