Kacper II: Początek straszenia

Kacper, dobrotliwy duszek, który straszeniem złych ludzi pomaga tym dobrym w ich kłopotach, krąży po świecie już ok. 60 lat. Wymyślił go w połowie lat 40. Joseph Oriolo, który razem z Seymourem Reitem napisał książeczkę dla dzieci o przygodach duszka. Zanim ukazała się ona na amerykańskim rynku, prawa do niej kupiła wytwórnia Paramount Pictures i w 1945 r. wprowadziła na ekrany pierwszy animowany film o Kacprze - "The Friendly Ghost". W 1948 r. powstał kolejny film, rok później ukazał się komiks z Kacprem w roli głównej, a w 1950 r. przystąpiono do realizacji serialu telewizyjnego, który szybko zdobył ogromną popularność. Na telewizyjnych przygodach duszka wychował się także Steven Spielberg, który w latach 90. zapragnął zrobić o nim film pełnometrażowy. Reżyserię powierzył Bradowi Silberlingowi, choć ten współpracował wcześniej tylko z telewizją. Naszpikowany grafiką komputerową i efektami specjalnymi film stanowił dla niego nie lada wyzwanie, ale Silberling przeszedł ten chrzest bojowy nad wyraz pomyślnie, chociaż nie było mu łatwo kierować aktorami grającymi z wykreowanymi komputerowo "partnerami". Zrealizowany dwa lata później przez Seana McNamarę "Kacper II: początek straszenia" to - jak sugeruje już tytuł - tzw. prequel, czyli film ukazujący zdarzenia wcześniejsze w stosunku do tych, które ukazywał pierwszy film o sympatycznym duszku. Tym razem Kacper opowiada, jak nauczył się straszyć i poznał inne duchy. Kacper, "początkujący" duszek, ma się udać pociągiem na obóz, gdzie odbywa się szkolenie dla duchów w dziedzinie straszenia ludzi. Niestety, jego zachowanie do tego stopnia irytuje jednego z pasażerów, że wyrzuca Kacpra z pociągu. Duszek trafia do miasteczka Deedstown, gdzie znajduje się nawiedzony dom. Rządzi w nim trójka duchów: Skrętek, Smrodzik i Grubcio. Tymczasem biznesmen Tim Carson chce przerobić nawiedzony dom na centrum handlowe. Najpierw musi jednak pozbyć się stamtąd niewidzialnych, ale bardzo kłopotliwych lokatorów.