Kiedy mrugam, mówię tak

W 2002 r. Alina Mrowińska nakręciła film dokumentalny "Obudzić Olę" o Oli Janczarskiej, córce nieżyjącego już Jacka Janczarskiego i Ewy Błaszczyk, która w maju 2000 r. zakrztusiła się wodą, popijając tabletkę i zapadła w śpiączkę. Efektem całkowitego niedotlenienia mózgu była utrata mowy i niedowład ciała. Od czerwca 2000 r. dziewczynka przebywała przez cztery lata w Centrum Zdrowia Dziecka, gdzie poddawano ją intensywnej terapii, mającej na celu poprawienie jej sprawności ruchowej i choć częściowe przywrócenie mowy. W 2005 r. Alina Mrowińska ponownie odwiedziła z kamerą 11 - letnią już Olę, która teraz przebywa w domu pod troskliwą opieką mamy i siostry bliźniaczki oraz kilku wykwalifikowanych opiekunek i terapeutek. Olę odwiedza regularnie pielęgniarka, terapeutka komunikacji pozawerbalnej i bardzo oddana małej pacjentce wolontariuszka. Powoli uczą Olę funkcjonować w otaczającym ją świecie, ale jest to praca wymagająca wyjątkowej cierpliwości i wytrwałości. Lekarze od początku nie robili zresztą Ewie Błaszczyk nadziei na szybkie i znaczące postępy, ale nawet najmniejsze zwycięstwo Oli nad bezwładnym ciałem ogromnie wszystkich cieszy. Mimo codziennych ćwiczeń, dziewczynka nadal nie mówi, nie odzyskała sprawności ruchowej. Zaczęła natomiast wyraźniej reagować na bodźce, skupiać uwagę na przedmiotach czy osobach, częściej i bardziej zdecydowanie okazywać swoje nastroje i uczucia: uśmiechem, grymasem, zmrużeniem oczu, różnymi rodzajami krzyku czy mruczenia, z których każdy ma odrębne znaczenie. To tak niewiele z punktu widzenia zdrowych ludzi i tak dużo w jej przypadku. Oli bardzo pomagają zabawy, słuchanie muzyki, kontakty z innymi ludźmi. To pobudza mózg, stymuluje zmysły, pozwala wyjść z izolacji jej odrębnego świata. Ola z mamą i opiekunkami regularnie odwiedza też inne dzieci niepełnosprawne w szkole specjalnej. Wszyscy wokół niej ciągle żyją nadzieją, że dziewczynka uczyni kolejne postępy. W CZD znane są takie przypadki, kiedy mali pacjenci pokonywali nawet bardzo głęboki niedowład wywołany niedotlenieniem. Ich przykład daje wiarę, że i w tym przypadku może się tak stać. W Polsce ciągle jednak brakuje miejsca, gdzie można by leczyć i poddawać długotrwałej rehabilitacji dzieci po ciężkich urazach mózgu. Dlatego założona w 2002 r. fundacja Ewy Błaszczyk "Akogo?" od początku zabiegała o stworzenie przy CZD małej, wzorcowej kliniki. Fundusze na realizację tego przedsięwzięcia pochodzą z koncertów charytatywnych i aukcji. 15 maja 2005 r. fundacja zainaugurowała budowę tej tak potrzebnej placówki.