Kino, aspiryna i sępy

Brazylijski kandydat do Oscara w 2005 roku. Osadzona w szczególnych dla Brazylii latach 40. historia przyjaźni między niemieckim uchodźcą a brazylijskim chłopakiem z prowincji. Początek lat 40. XX wieku. Johann (Peter Ketnath) przybywa do Brazylii uciekając z ojczystych Niemiec przed wojną. Podróżuje ciężarówką po upalnej, północno-wschodniej części kraju. Trudni się sprzedażą nieznanego jeszcze w tych stronach leku - aspiryny. Jeździ samotnie od wioski do wioski, wypakowuje swój stragan i montuje ekran, na którym wyświetla filmy reklamujące medykament. Dla większości jego potencjalnych klientów reklamy aspiryny to pierwsze filmy, jakie w ogóle widzą w życiu. Być może z tego powodu interes Johanna się kręci. Stęskniony towarzystwa Niemiec zaczyna podwozić autostopowiczów i w ten sposób poznaje Ranulpho (Joao Miguel), młodego Brazylijczyka uciekającego z rodzinnych stron przed nękającą region suszą. Zostaje on pomocnikiem Johanna i chociaż mężczyźni różnią się temperamentem i poglądami, wkrótce zostają przyjaciółmi. Tymczasem Brazylia przystępuje do wojny po stronie sił alianckich. "Kino, aspiryna i sępy" to wyjątkowe kino drogi, w którym historycznym tłem dla spotkania dwójki mężczyzn jest skomplikowany dla historii Brazylii okres rządów Getúlio Vargasa. W trakcie dyktatury Vargasa miliony ludzi uciekających przed panującą w północno-wschodniej Brazylii suszą zostały zmuszone przez rząd do pracy w Amazonii. W nieludzkich warunkach produkowali kauczuk wykorzystywany do wytwarzania broni przez biorących udział w II wojnie światowej Amerykanów. Film Marcela Gomesa, który skierował kamerę na Sertao, północny wschód kraju, ukazuje życie w nieznanych i rzadko filmowanych rejonach Brazylii, gdzie przetrwały najstarsze tradycje. "Kino, aspiryna i sępy" był kandydatem Brazylii do Oscara w 2005 roku; film zdobył ponad 30 nagród, w tym na festiwalach w Sao Paulo, Rio De Janeiro, Mar del Plata, czy Guadalajara. Pokazywano go także na festiwalu w Cannes, gdzie reżyser otrzymał Nagrodę Francuskiego Systemu Edukacji Narodowej.