Klątwa skorpiona

W "Klątwie" Woody Allen powrócił do swoich ukochanych lat 40., gdy w muzyce królował jazz, a na ekranach kin czarny kryminał. Główną rolę, detektywa do spraw oszustw ubezpieczeniowych, zarezerwował dla siebie, gdyż obsesje i problemy bohatera, inteligentnego malkontenta z kompleksami C. W. Briggsa, są obsesjami jego samego. Do solidnej firmy ubezpieczeniowej przychodzi nowa pracownica, surowa i zasadnicza specjalistka od wydajności pracy, Betty Ann Fitzgerald (Helen Hunt). Z miejsca czuje niechęć do weterana firmowych detektywów C. W. Briggsa. Niestety, skazani są na współpracę. Każde ich spotkanie to pojedynek, a słowa mają olbrzymią siłę rażenia. Służbowy wypad do pobliskiej restauracji staje się przełomem. Czarodziej Voltan hipnotyzuje Briggsa i Fitzgerald używając starożytnej figurki skorpiona. Gdy są w transie, wmawia im, że zakochali się w sobie do szaleństwa. Magicznym hasłem wprowadzającym w trans jego jest Konstantynopol, a ją - Madagaskar. Rezultaty są przerażające. Już następnego dnia Briggs dokonuje pierwszego włamania, a kiedy budzi się rano o niczym nie pamięta. Sytuacja komplikuje się, kiedy detektyw zostaje przydzielony do prowadzenia śledztwa w sprawie włamania, którego sam dokonał. Allen z wyraźną przyjemnością bawi się konwencjami i gatunkami. Miesza kino gangsterskie, gagi rodem z Chaplina i komedię romantyczną. I rzecz najważniejsza - każda z postaci zaludniających ekran byłaby niezwykle interesującym przypadkiem dla psychologa.