Kleeberg odszedł... kleeberczycy zostali

Tytuł oddaje pewien fenomen historyczno - społeczny. Oto trzecie już z kolei pokolenie przejmuje swego rodzaju sztafetę pamięci w najróżniejszych formach i z najróżniejszych powodów. Rodzinnych, środowiskowych, sentymentalnych. Żaden fragment kampanii wrześniowej, a być może i polskiej historii ostatniej wojny nie ma tak licznych i tak niezwykłych "strażników pamięci". Film ma dwie zasadnicze warstwy. Pierwszą warstwę "dziś" - cykl różnych działań, które pamięć o czynach SGO "Polesie" napełniają nowymi treściami i warstwę "wrzesień" szkicującą te szczególne epizody niezwykłej "kampanii po kampanii", które być może o tej wyjątkowości zadecydowały. Jest jeszcze trzecia pośrednia warstwa pokazująca, jak w czasach peerelu próbowano historię Kleeberga i jego żołnierzy zatrzeć, zakłamać, zmarginalizować i jak niezwykły i solidarny był opór przeciwko temu zarówno byłych podkomendnych Generała, jak i mieszkańców Podlasia. Film nie opowiada liniowo kampanii SGO, nie jest opowieścią biograficzną. Jest próbą analizy niezwykłego fenomenu zbiorowej pamięci, czasem wspartą pewnym oglądanym z dystansu "teatrem cieni" wszelakoż bez dialogów i nadmiernej teatralności, raczej sprowadzonego do czarno - białego zapisu reporterskiej kamery wojennego korespondenta.