Kobieta samotna

Sytuacji kobiety we współczesnym społeczeństwie Agnieszka Holland poświęciła już swoje dwa wcześniejsze filmy telewizyjne: "Niedzielne dzieci" (1976) i "Coś za coś". Pierwszy to historia małżeństwa, które za wszelką cenę pragnie mieć dziecko, oraz młodej dziewczyny - matki, która powoli dojrzewa do macierzyństwa. Bohaterką drugiego filmu była czterdziestoletnia pracownica naukowa, dla której celem nadrzędnym była kariera. Spotkanie z niedoszłą samobójczynią budziw niej uśpione dotąd pragnienie macierzyństwa i refleksje nad własnym życiem. Irena, tytułowa kobieta samotna, jest niemłodą już listonoszką pracującą w jednej z dzielnic Wrocławia. Boryka się z tak wieloma przeciwnościami losu, iż wydaje się, że jest to ciężar nie do udźwignięcia przez jedną osobę. Tragiczne warunki mieszkaniowe, nieludzki sąsiad, który chce zająć jej mieszkanie, mordercze dojazdy do pracy i świadomość, że pozostawia w domu na cały dzień małego synka. W pracy sytuacja nie jest wcale lepsza; bezduszny szef i koleżanki, które chcą przejąć jej atrakcyjny rejon doręczycielski. Spadek po ciotce, na który Irena bardzo liczyła, trafia w ręce sąsiadek zmarłej. Ale najgorsza jest samotność, na którą jest skazana jako kobieta wychowująca nieślubne dziecko. W pewnym momencie między nią a kalekim rencistą rodzi się powoli uczucie. Oboje są życiowymi rozbitkami, ofiarami społecznej znieczulicy, rozpaczliwie pragnącymi odrobiny uczucia. Jednakfinał tej - jak się wydaje Irenie - miłości, jest tragiczny.