Kociary

Bohaterki dokumentu, starsze panie tworzą wokół siebie alternatywny świat, do którego oprócz nich wstęp mają jedynie pomrukujące czworonogi. Niektóre kobiety mają kilka kotów, inne mieszkają pod jednym dachem z całymi setkami. Tym jednak, co wyróżnia popularne "kociary" nie jest liczba posiadanych zwierząt, lecz wyobcowanie ze społeczeństwa i dramatyczna potrzeba akceptacji. Istnieją trzy typy "kociar". Jedne przejawiają głęboką fascynację kotami i nawiązują z nimi skomplikowaną nić porozumienia. Drugie podejmują się ratowania i chronienia pokrzywdzonych dachowców. Wreszcie ostatnia, dysfunkcyjna grupa to pseudo-hodowczynie, które gromadzą pod swoim dachem jak najwięcej zwierząt. W każdym z tych przypadków u źródła kociej obsesji leżą jednak te same czynniki. Samotność, brak zrozumienia, alienacja... Tylko z tymi zwierzakami starsze panie są w stanie stworzyć relację, która przywróci im poczucie sensu. W alternatywnym świecie, jaki kreują dla siebie i czworonogów "kociary" znajdują akceptację i odwzajemnienie uczuć. Żyją dzięki kotom, żyją dla kotów. Trudno jest wniknąć w tę specyficzną rzeczywistość domów wypełnionych mruczeniem. Miejscowe władze, pozbawione właściwych kompetencji i zwyczajnej dobrej woli, nie są w stanie odróżnić idealistycznej przyjaciółki kotów od obłąkanej pseudo-hodowczyni. "Kociary" traktowane są zazwyczaj jako ekscentryczki z takim, a nie innym hobby. Po prostu wybrały opiekę nad zwierzakami zamiast szydełkowania lub gry w karty. W rzeczywistości jednak bezgraniczne oddanie kotom jest symptomem problemów, z jakimi wszyscy musimy się zmierzyć - wyobcowania, utraty i samotności. Bohaterkami "Kociar" są cztery kobiety - Diane, Margot, Sigi i Jenny. Zrealizowany w konwencji cinéma-vérité film ukazuje nam ich codzienność oraz emocjonalny związek z czteronogimi towarzyszami. Oto szczery obraz życia, który bez reszty wypełniają koty. Po jego obejrzeniu każdy powstrzyma się od pobłażliwych uwag na temat "tej zwariowanej babci od kotów", jaką zna większość z nas.