Kolej przez tajgę

W marcu 1974 roku Leonid Breżniew wystosował apel do młodych radzieckich komunistów, w którym nawoływał do spontanicznego porzucenia dotychczasowego życia i wyjazdu na Syberię. W ciągu 5 lat mieli tam zbudować BAM (kolej bajkalsko-amurską), czyli 3500-kilometrową linię kolejową z 200 stacjami, przecinającą tajgę i łączącą jezioro Bajkał z Pacyfikiem. Budowa BAM-u była ostatnim wielkim przedsięwzięciem Związku Radzieckiego, które w swym propagandowym założeniu miało pomóc rozwiązać ekonomiczne problemy komunistycznego kraju. Dziesiątki tysięcy idealistycznie nastawionych młodych ludzi z entuzjazmem zareagowało na apel Breżniewa. Wierząc w głęboki sens projektu, opuścili rodziny i wyjechali ze swych miast, aby jako wolontariusze pracować przy budowie kolei przez prawie 30 kolejnych lat. Wielu z nich zostało na Syberii na stałe, osiedlili się tam i założyli rodziny. Byli wśród nich dwaj legendarni budowniczowie BAM-u: Aleksander Bondar oraz Iwan Warszawski, których drużyny ochoczo rywalizowały ze sobą o honor komunistycznego Związku Radzieckiego. Film jest w istocie nie tylko dokumentacją budowy BAM-u, lecz przede wszystkim opowieścią o ludziach, którzy całe swoje życie poświęcili realizacji tego przedsięwzięcia, wierząc, że w ten sposób są w stanie zapewnić przyszłość dla siebie i swoich bliskich. Obraz ten przedstawia również gorzką prawdę o tym, jak łatwo jest stracić rangę ideowego bohatera i stać się postacią zapomnianą przez społeczeństwo. W filmie wykorzystano archiwalne nagrania propagandowe, które swego czasu służyły komunistycznej władzy do manipulacji opinią społeczną.