Kolor serca

3 grudnia 1967 roku świat medycyny wstrzymał oddech. W Cape Town w RPA dokonano pierwszej udanej operacji przeszczepu serca. Zabiegiem kierował biały Afrykaner, 45-letni doktor Christian Barnard. Niemal natychmiast po ogłoszeniu powodzenia operacji na elokwentnego i przystojnego lekarza spłynęła sława oraz wielki splendor. Dzięki swemu sukcesowi Barnard zaczął obracać się wśród gwiazd kina i muzyki, ciesząc się statusem, o jakim dotąd nie mógł marzyć żaden medyk. Znakomity chirurg zmarł w roku 2001 otoczony legendą "lekarza serc". Mówiono, że jedynym powodem, dla którego nigdy nie został za swoje osiągnięcia uhonorowany nagrodą Nobla był fakt, że pochodził z RPA, kraju wyklętego na arenie międzynarodowej z powodu polityki apartheidu. Barnard był wprawdzie przeciwnikiem segregacji rasowej, ale przez długie lata pełnił rolę nieformalnego ambasadora swojego kraju, służąc za "ludzką twarz" niedemokratycznego reżimu. Także z powodów politycznych chirurg długo nie był skłonny przyznać się, że podczas pamiętnej operacji w grudniu 1967 roku asystował mu rodowity Zulus Hamilton Naki. Dopiero po śmierci Barnarda zaczęto mówić o roli, jaką w pierwszej udanej transplantacji serca odegrać miał Naki. Czarnoskóry lekarz-samouk, pozbawiony edukacji medycznej, który praktykę odbył przeprowadzając eksperymentalne przeszczepy na psach, oznajmił, że podczas tamtego zabiegu to on wyjął organ z klatki piersiowej dawcy. Autorzy filmu dokumentalnego "Kolor serca" powracają do wydarzeń sprzed czterdziestu lat, które na zawsze zmieniły bieg historii kardiochirurgii. W poszukiwaniu prawdy o pionierskim przeszczepie odtworzyli przebieg zdarzeń, jakie wyniosły Barnarda na szczyty sławy, a Nakiego zepchnęły na dalszy plan. Przeprowadzili w tym celu szereg wywiadów z ludźmi dobrze znającymi obu nieżyjących już medyków - ich współpracownikami, krewnymi i przyjaciółmi. Efektem wysiłków szwajcarskich dokumentalistów Wernera Schwerzera i Cristiny Karrer jest półtoragodzinny film o krętych ścieżkach sławy i przekleństwie zapomnienia.