Koniec babiego lata

Akcja filmu rozgrywa się pod koniec babiego lata, ale Babie Lato to także nazwa rodzinnejwsi bohatera, Józka, dokąd przybywa on wraz ze swoją dziewczyną Miszą, którą przedstawia krewnym jako swoją żonę. Oboje mieszkają w Warszawie. On jest fotografikiem, ona początkującąaktorką. Łączy ich romans, choć dla niej ten związek chyba nie ma przyszłości. Wiecznie zaganiani, robiący kariery w mieście, oboje nie mają wiele czasu ani dla siebie ani na odpoczynek. Przyjechali zaledwie na trzy dni. Pobyt "na łonie natury" traktują jako okazję do krótkich wywczasów. Planują też nazbierać grzybów, których w okolicy jest w bród. Z Babiego Lata pochodzi matka Józka. On już urodził się w mieście, w rodzinnej wsi był tylko raz, kiedy miał siedem lat. Niewiele pamięta z tamtej wizyty. Warszawiacy zatrzymują się u ciotki Józka, która gospodarzy wraz z synem Jankiem i jego żoną Marysią. Krewni przyjmują ich bardzo serdecznie, wręcz wylewnie, ale synowa boczy się i dąsa, zazdrośnie patrząc na miastowych. Na tym tle dochodzi między małżonkamido ostrej kłótni. W końcu Janek, który nie może zdzierżyć, że "baba mu się sprzeciwiła", uznaje, że będzie lepiej, jak odwiezie krnąbrną żonę wraz z posagiem do jej ojca i wystąpio rozwód. Napięta atmosfera udziela się również przyjezdnym i staje się okazją dowyrzucenia sobie wzajemnych pretensji i żali. Misza jest nawet gotowa wcześniej wyjechać. Józek i Misza odwiedzają rodzinny grób, potem składają wizytę siostrze matki, Zosi, której powodzi się bardzo dobrze. Kobieta ma nowoczesne gospodarstwo, ładnie urządzonydom z łazienką i toaletą, co na wsi jest luksusem. Rodzinne spotkanie zakłócająwynurzenia sędziwego Klimka Bani. Z jego opowieści wynika, że w dziejach rodziny niewszystko było zgodne z szóstym przykazaniem. Gość ze stolicy przyjmuje te rewelacje bezemocji, ale Miszę zaczynają dręczyć wątpliwości co do trwałości jej związku z Józkiem. Wreszcie nadchodzi dzień wyjazdu do Warszawy. Pada deszcze, zwiastując koniec prawdziwego babiego lata. Niedługi film Ewy Kruk można zakwalifikować jako kolejny zapis relacji wieś - miasto. Ten banalny schemat posłużył jednak autorce do wnikliwej penetracji ludzkich kompleksów, lękówi urazów. Obserwacje reżyserki zdecydowanie kłócą się ze stereotypowym przedstawieniemchłopów jako tych, co "żywią i bronią". W filmie zwracają uwagę wysmakowane plastyczniezdjęcia, ukazujące obraz polskiej wsi - sielskiej i anielskiej. Przed oczami widza przesuwają się malownicze widoki, przepiękne pejzaże: rwąca rzeczka, spacerujące domowe ptactwo i pasące się na łąkach bydło. Wieś Babie Lato to także kryte strzechą chałupy, walące się drewniane płotyi zwyczajni prości ludzie, którzy mimo biedy zawsze są otwarci dla obcych, gotowi do przyjęcia ich pod swój skromny dach. Zdjęcia do tego filmu zostały uhonorowane nagrodą na II Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku w 1975 roku. Również zasłużenie nagrodzono z rolę Janka Krzysztofa Majchrzaka. Film obyczajowy, 49 min, Polska 1976Reżyseria: Ewa KrukScenariusz: Andrzej W. PastuszekZdjęcia: Bronisław BaranieckiAktorzy: Krystyna Adamiec - Kozłowska, Ewa Żukowska, Krzysztof Kolberger, Katarzyna Łaniewska, Krzysztof Majchrzak, Celina Klimczak, BogusławSochnacki i inni