Koniec gry
Polska 1992
Janusz pracuje w dziale kontroli domu towarowego. Pewnego dnia widzi kobietę, która wkłada do kieszeni perfumy i wychodzi, nie płacąc. Okazuje się, że złodziejka jest liderem partii politycznej.
Reżyseria:Feliks Falk
Czas trwania:79 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Dramat psychologiczny
Koniec gry w telewizji
Galeria
Anna Romantowska
jako Monika Małecka
January Brunov
jako Janusz
Jerzy Zass
jako Tomczyk
Piotr Cieślak
jako Kawski
Anna Ciepielewska
jako matka Janusza
Daria Trafankowska
jako Anka, siostra Janusza
Barbara Pec-Ślesicka
Producent
Feliks Falk
Scenariusz
Maciej Karpiński
Scenariusz
Feliks Falk
Reżyseria
Dariusz Kuc
Zdjęcia
Michał Lorenc
Muzyka
Opis programu
Główni bohaterowie "Końca gry" to młody matematyk i programista oraz starsza od niego, atrakcyjna kobieta. Janusz rozpoczyna pracę w dziale kontroli dużego domu towarowego. Pewnego dnia na ekranie monitora widzi jak pewna kobieta dyskretnie wkłada perfumy do kieszeni i wychodzi, nie płacąc. Okazuje się, że złodziejką jest Monika Małecka - liderka znanej partii politycznej, zamierzająca kandydować w następnych wyborach. Jej zachowanie w sklepie usprawiedliwia kleptomania, na którą leczy się u psychoanalityka. Między Januszem a Moniką rodzi się miłość. Małecka wszakże broni się przed pełnym zaangażowaniem w związek. Nie może zapomnieć, że Janusz ma na nią "haka" w postaci kasety z nagraną kradzieżą w supermarkecie. Tymczasem zakochany mężczyzna w tajemnicy kasuje film z zarejestrowaną kradzieżą Moniki. Chcąc spędzać z nią jak najwięcej czasu, zbiera pieniądze na wspólną wycieczkę do Nepalu - kraju studenckich marzeń kobiety. Małecka, coraz bardziej zaangażowana w kampanię wyborczą, zaczyna zaniedbywać kochanka. Zdesperowany Janusz szantażuje ją kasetą, na której w rzeczywistości nic już nie ma. Monika, mając świadomość rosnącej popularności swej partii, nie może sobie pozwolić na skandal. Postanawia wciągnąć Janusza w pułapkę i skompromitować go. W roli Małeckiej wystąpiła Anna Romantowska, aktorka z równym powodzeniem wcielająca się w postacie kobiet uczuciowych, "ciepłych", szukających w życiu oparcia ("Matki, żony i kochanki", "Zabij mnie, glino"), jak i dam zdecydowanych, przesiębiorczych, okręcających sobie mężczyzn wokół palca ("Sztuka kochania", "Dzieci i ryby"). Rola Moniki łączy te dwa bieguny. Kobieta kreowana przez Romantowską to z jednej strony jednostka silna, dominująca; z drugiej zaś - jak dowodzi finał filmu - skrycie tęskniąca za prawdziwym uczuciem i szczęśliwym związkiem u boku kochanego człowieka.