Koniec z Hollywood

Val Waxman (w tej roli Woody Allen) był w latach 70. i 80. cenionym reżyserem filmowym, nagradzanym nawet Oscarami. Teraz, gdy lata świetności ma już dawno za sobą, musi zadowalać się kręceniem drugorzędnych produkcji telewizyjnych lub nawet reklamówek, ale nie ma wyboru. Z powodu jego trudnego charakteru, nieterminowości, hipochondrii, różnych fobii oraz manii nikt nie chce z nim pracować i koniec jego kariery wydaje się bardzo bliski. Nieoczekiwanie jego agent, Al Hacks, przedstawia mu propozycję nakręcenia wysokobudżetowego, ambitnego filmu kinowego. Val początkowo chce odmówić, gdyż oferta wyszła od Hala Jaegera, znanego producenta, który odbił mu żonę. Piękna Ellie, przez wzgląd na dawne uczucie, włożyła zresztą wiele wysiłku, by przekonać Hala, że Val najlepiej nadaje się do wyreżyserowania tego dzieła i własną osobą za niego zaręczyła. Z kolei Val doskonale wie, że taka okazja więcej się nie trafi, więc - zapominając o osobistej urazie - ostatecznie wyraża zgodę. Ale gdy nadchodzi pierwszy dzień zdjęć, znerwicowany i przewrażliwiony Val z przerażeniem stwierdza, że nagle stracił wzrok. Co prawda, zdaniem specjalistów, jest to wyłącznie reakcja psychosomatyczna na stres, ale Waxman nie potrafi nad nią zapanować, a tymczasem machina produkcyjna już ruszyła i za późno jest, aby cokolwiek odwołać albo przesunąć. Chcąc nie chcąc, Val przystępuje do pracy, ukrywając swoje kalectwo w najgłębszej tajemnicy. Z pomocą swojego agenta, a później tłumacza chińskiego operatora filmu, próbuje kierować realizacją. Gdy wskutek konfliktu na planie tłumacz zostaje wyrzucony, Val musi wyznać prawdę Ellie. Ta, zaszokowana nowiną, ale pomna swego poręczenia za Vala, decyduje się przyłączyć do spisku. Przez całe dnie nie odstępuje byłego męża, służąc mu za przewodniczkę, chociaż coraz bardziej dręczą ją obawy, że to, co ekipa utrwala na taśmie, niekoniecznie będzie arcydziełem, jakiego spodziewa się Hal Jaeger.