KOT - wspomnienie o Konstantym Jeleńskim

Malarkę Leonor Fini Konstanty Jeleński, przez przyjaciół zwany zdrobniale Kotem, poznał tuż po wojnie w Wenecji i związał się z nią, jak się okazało, na zawsze. Odsłaniał przed nią tajniki polszczyzny, zwłaszcza w kwestii kota: od kociątka po kocurzysko, przez koteczka, kociaka, kocurka... Jerzy Giedroyc, Józef Czapski, Adela Maria Żeleńska, Gustaw Herling-Grudziński, Władysław Żeleński, Jan Lebenstein, Rita Gombrowicz, Krzysztof Pomian, Olga Scherer, Wojciech Karpiński. Znali go, może nie tak jak Leonor, lecz dobrze. W filmie wspominają i oceniają zmarłego w 1987 roku intelektualistę, tłumacza, historyka literatury i sztuki, animatora kultury polskiej na Zachodzie, promotora dzieł Witolda Gombrowicza. Z ich wypowiedzi wyłania się postać człowieka wyjątkowego, wybitnego, niestety, nie w pełni docenionego. Urodził się w 1922 roku. Jego rodzice przebywali na placówkach dyplomatycznych, napierw więc opiekowali się nim dziadkowie. Potem do szkoły podstawowej chodził w Wiedniu, następnie kontynuował naukę pod Lozanną, a wreszcie ukończył liceum im. Batorego w Warszawie. W czasie wojny walczył dzielnie, lecz słowa o tym nie pisnął. Boje zakończył w brygadzie u generała Maczka. Pozostał na emigracji. Osiadł w Paryżu razem z Leonor Fini i zajął się polską kulturą. Był człowiekm przychylnym ludziom, szczodrym przyjacielem. Był bezinteresowny, lojalny i skromny. Chciał być użytyczny i taki był. Świat dla niego nie dzielił się na czarne i białe. Uważał, że zbyt jaskrawa akcja antykomunistyczna jest niepotrzebna. Chciał umożliwić przetrwanie kultury polskiej. Chciał z polskiego szlachcica zrobić nowoczesnego człowieka, doskonale więc rozumieli się z Witoldem Gombrowiczem, który pragnął tego samego.