Krąg

Panahi zrezygnował w "Kręgu" z klasycznej dramaturgii na rzecz serii przeplatających się historii i epizodów. Ich bohaterkami są kobiety, które z różnych przyczyn funkcjonują na marginesie zdominowanego przez mężczyzn społeczeństwa irańskiego. Jedna z kobiet z filmu Panahiego jest prostytutką, inna samotną matką, która wiedząc, że bez pomocy męża nie zdoła się utrzymać, porzuca własne dziecko na ulicy w nadziei, że znajdzie je jakaś zamożna, bezdzietna rodzina. Jeszcze inne bohaterki wyszły właśnie z więzienia. Wiadomo, że wkrótce trafią do niego z powrotem, ponieważ nie mają odpowiednich dokumentów ani pieniędzy. Być może najbardziej szokująca jest rozpacz młodej matki, która po urodzeniu dziecka dowiaduje się, że to dziewczynka. Cała rodzina spodziewała się chłopca; zawiedzeni teściowie i krewni jej męża najprawdopodobniej zażądają teraz rozwodu. Bohaterki "Kręgu" łączy jedno; wszystkie pozbawione są opieki mężczyzn. Kobiety bez nadzoru męża, ojca lub brata nie mają żadnych możliwości funkcjonowania w społeczeństwie. Bez stosownych dokumentów nie mogą opuścić Teheranu, ponieważ nikt nie sprzeda im nawet biletów na autobus, ale z drugiej strony bez papierów nie wolno im również przebywać w mieście. Bohaterki są pozbawione praktycznie jakichkolwiek praw publicznych; reżyser pokazuje jak przemykają po ulicach stolicy Iranu niczym zaszczute zwierzęta. Wymowę filmu wzmacnia konwencja, w której został zrealizowany: zdjęcia kręcone są z ręki, w paradokumentalnym stylu, a dialogi improwizowane przez amatorki i amatorów, którym Panahi powierzył główne role.