Królestwo hipopotamów

Starożytni Grecy nazywali je końmi rzecznymi, my nazywamy je hipopotamami. Hipopotam to waleń tak jak wieloryb. Ich wspólny przodek żył 50 milionów lat temu. Jest jednym z najcięższych zwierząt na świecie. Mimo przerażającego pyska i szczęk jest to zwierzę roślinożerne. Jednak w Afryce uchodzi za najgroźniejszego zabójcę. Wieloryby, wykształciwszy płetwy i ogon, stały się prawdziwie wodnymi stworzeniami. Hipopotamom zaś pozostały nogi do chodzenia po lądzie. Tak jak wszystkie walenie, hipopotamy mają krótką sierść i spędzają cały dzień w wodzie, by utrzymać niską temperaturę ciała i zapobiec wysuszaniu skóry. Są dobrze przystosowane do życia na wpół wodnego, gdyż mają oczy, uszy i nos na czubku głowy, którego nozdrza mogą się zamykać. Hipopotamy chłodzą ciała, pławiąc się w wodzie albo tarzając w błocie, gdy woda jest zbyt płytka, by mogły się całkowicie zanurzyć. Tak zwany uśmiech hipopotamów jest - jak u delfinów - czysto fizjologiczny. Podobnie jak w przypadku wielorybów, stado hipopotamów składa się z samic i małych, dominującego samca oraz kilku podporządkowanych mu "kawalerów". Film dokumentalny "Królestwo hipopotamów" przedstawia zambijską rzekę Luangwa, gdzie hipopotamy królują niepodzielnie. Rzeka płynie wzdłuż wschodniego krańca słynnego rezerwatu zwierząt, którego obszar zajmuje dziewięć tysięcy kilometrów kwadratowych. Rezerwat został założony w 1938 roku. Od 1972 roku jest Parkiem Narodowym Luangwa. Park chroni sporą populację żyraf Thornicrofta, a także liczące po kilkaset sztuk stada słoni i bawołów. Film ukazuje życie stada hipopotamów i otaczającej ich przyrody w porze suchej i deszczowej. Realizatorom udało się również zaobserwować niezwykłe, prawie ludzkie odruchy i zachowania tych potężnych zwierząt, np. reakcję na śmierć członka stada.