Królewska faworyta

Koniec XVII w., dwór królewski w Turynie, stolicy Piemontu. Przybywa tam z Paryża księżniczka Jeanne de Luynes, dziewczyna ładna, ale - wskutek nieszczęść, jakie dotknęły jej rodzinę - bez posagu. Niebawem wychodzi za mąż za królewskiego szambelana - przystojnego hrabiego Alessandra de Verua. Młodzi małżonkowie ogromnie się kochają i nie kryją ze swym szczęściem, wzbudzając zazdrość całego dworu. Po ślubie piękna szambelanowa zostaje przedstawiona królowi. Vittorio Amadeo zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Robi wszystko, by zdobyć serce nieprzystępnej, całkowicie oddanej mężowi kobiety, między innymi wysyła szambelana z rzekomo ważną, tajną misją do Madrytu. Ale Jeanne, pomimo rozłąki, pozostaje wierna mężowi. Duma i obojętność młodej szambelanowej doprowadzają króla do wściekłości. Dla nikogo nie jest tajemnicą, że jedyną osobą, która może uspokoić władcę, jest Jeanne. Cała rodzina jej męża, doradcy, a nawet duchowni namawiają ją więc, by uległa królowi. Gdy i jej mąż, wierny i posłuszny poddany, zaczyna ją nakłaniać do zdrady w imię ewentualnych korzyści i splendorów, Jeanne ugina się pod presją otoczenia. Wykorzystując swą uprzywilejowaną pozycję mści się też na wszystkich, którzy popchnęli ją w ramiona króla, depcząc jej uczciwość i dobre imię. Vittorio Amadeo zaś, kochając Jeanne niemal obsesyjnie, nie może pojąć jej niechęci. Oczekuje wzajemności w uczuciach, czasami próbując wymusić ją siłą. Za namową swej faworyty król przystępuje do wojny z Francją. Gdy dociera do niego wiadomość, że Jeanne zachorowała na ospę, nie bacząc na nic opuszcza swe wojska i wraca czym prędzej do zamku, by troskliwie opiekować się chorą. Pozbawiona dowódcy armia ponosi kolejne porażki i w rezultacie Piemont przegrywa wojnę. Ci, którzy niedawno tak usilnie nakłaniali Jeanne do romansu z królem, teraz obwiniają ją o klęskę kraju. Tymczasem Jeanne wraca do zdrowia. Korzystając z pomocy swego brata Charlesa postanawia uciec wraz z mężem i synem do Francji.