Kształt rzeczy

Przypadkowe spotkanie zmieni życie czwórki osób. Neil LaBute to twórca, który uważany jest przez mainstreamowe kino hollywoodzkie za niepokornego. Rzeczywiście niektóre jego filmy wymykają się jednoznacznym klasyfikacjom, często wprowadzając krytykę w zakłopotanie. LaBute potrafi robić zarówno kino autorskie (Kochankowie z sąsiedztwa, Kształt rzeczy), jak i gatunkowe (horror Kult czy tragikomedia Siostra Betty). Przypadkowe spotkanie w muzeum. Atrakcyjna, młoda artystka Evelyn zachowuje się niezgodnie z regulaminem. Przekracza dopuszczalną granicę zbliżania się do eksponatów. Nieśmiały Adam, pracujący dorywczo jako strażnik muzealny, musi reagować. Chwila rozmowy i okazuje się, że młodzi znają się z wypożyczalni wideo. Krótkie spotkanie zaowocuje wymianą telefonów. Evelyn oraz Adam zaczynają widywać się coraz częściej. Chłopak jest pod dużym wrażeniem nietuzinkowej artystki. Wkrótce Adam poznaje swoją nową dziewczynę ze znajomymi — Jenny i Phillipem. To wszystko będzie miało duży wpływ na życie całej czwórki. Kształt rzeczy to film nietypowy. Będąc melodramatem, jest jednocześnie gorzką komedią, przewrotną opowiastką i studium obyczajowym. Genezą filmu Neila LaBute'a była sztuka teatralna przez niego napisana i wystawiana z powodzeniem na deskach. Przenosząc sztukę na ekran zaangażowano oryginalnych, teatralnych odtwórców głównych ról. Neil LaBute postąpił niejako wbrew regułom filmowego opowiadania. Ten film to właściwie tylko cztery kreacje aktorskie oraz tło, które istnieje jako niezbędny dodatek. Dużo dialogów, a także unikanie sztucznego budowania filmowego napięcia może trącić przesadną teatralizacją. Jednak twórcom Kształtu rzeczy udało się tego uniknąć. Film wciąga z każdą minutą coraz bardziej, ogląda się go znakomicie. Strona muzyczna to dzieło znanego Elvisa Costello.