Kupiec wenecki

Adaptacja rzadko wystawianego dramatu Szekspira. W XVI-wiecznej Wenecji młody arystokrata Bassanio (Joseph Fiennes) próbuje pożyczyć pieniądze na podróż do Belmont, gdzie chce ubiegać się o rękę pięknej i bogatej Portii (Lynn Collins). Prosi o pomoc przyjaciela, Antonia (Jeremy Irons), który musi odmówić, ponieważ cały swój majątek zainwestował właśnie w statki i transport towarów do dalekich portów. Nie pozostawia jednak przyjaciela w biedzie. Decyduje się pożyczyć dla niego potrzebną kwotę od swojego odwiecznego wroga, żydowskiego lichwiarza Shylocka (Al Pacino). Żyd zgadza się, ale zastawem pod pożyczkę wartości 3 tysięcy dukatów ma być funt ciała Antonia. Bassanio, dzięki zdobytym pieniądzom, odpływa do Belmontu, gdzie zdobywa rękę Portii i zostaje jej mężem. Tymczasem statki, w które zainwestował Antonio, toną podczas sztormu, a kupiec staje się bankrutem. Nie zważając na to Shylock, rozsierdzony ucieczką swojej córki, która zabrała mu większą część majątku, upomina się o spłatę długu. Wkrótce okazuje się, czy Antonio, któremu coraz realniej zagraża naostrzona brzytwa lichwiarza, może liczyć na Bassania, sprawcę całego zamieszania. Trudno uwierzyć, ale "Kupiec wenecki" Michaela Radforda, twórcy nagrodzonego Oscarem i trzema nagrodami BAFTA "Listonosza" (1994), to właściwie pierwsza zrealizowana z takim rozmachem filmowa adaptacja tej sztuki Williama Szekspira. Po tekst sięgano kilkakrotnie jeszcze w okresie filmu niemego, później parę razy przenoszono go na ekran telewizyjny, ale w kinie powojennym - nie licząc mało znanej ekranizacji włoskiej (1953) i nowozelandzkiej (2002) - Shylock i Antonio zmierzyli się po raz pierwszy. Brak odwagi filmowców nie dziwi, jako że "Kupiec wenecki" uważany jest za dramat jawnie antysemicki. Radford, m.in. dzięki obsadzeniu w roli Shylocka genialnego Ala Pacino, chciał udowodnić, że oskarżenia te w rzeczywistości nie mają podstaw. Co więcej, twórca podjął próbę przedstawienia XVI-wiecznej Wenecji w świetle dzisiejszego konfliktu świata zachodniego z islamem.