Lampa i słowik

Opowieść o starej nie podobającej się właścicielce, niemodnej lampie z abażurem, zamkniętej w pokoju jakiegoś stojącego na uboczu domu. Pewnego dnia tytułowa lampa zachęcona zachowaniem gospodyni staje przed lustrem. Obraz jaki widzi w lustrze, przeczy w jej przekonaniu słowom kobiety. Lampa postanawia ruszyć w świat, którym jest pobliskie miasto. Jednak dopiero spotkanie ze słowikiem krótkowidzem, który nigdy nie widział księżyca, a przez to nigdy nie mógł popisać się swoim trelem, powoduje całkowitą odmianę jej losu. Światło lampy zastępuje słowikowi księżyc - on może śpiewać, ona jest komuś potrzebna.