Leila i Nick

Nick Keller to mężczyzna, który wciąż nie znalazł swojego miejsca w życiu. Rodzina uważa go za nieudacznika, gdyż nieustająco szuka pracy. Gdy już ktoś da Nickowi szansę, to górę bierze jego nieodpowiedzialność i bujanie w obłokach. Jedną z ostatnich nadziei jest praca w szpitalu psychiatrycznym. Jednak już pierwszego dnia Nick popełnia masę błędów i staje się jasne, że i tu nie zagrzeje długo miejsca. Odmianą okaże się spotkanie z jedną z pacjentek, Leilą. Kobieta próbuje popełnić samobójstwo, lecz Nick w porę udaremnia dramatyczny krok. Leila, dziewczyna wycofana, o umysłowości małego dziecka, postanawia ruszyć za Nickiem. Niebawem pojawia się przed jego drzwiami oświadczając, iż nigdy go nie opuści. Tak zaczyna się jeden z najbardziej nietypowych romansów dwójki ludzi, których zdaje się dzielić wszystko. Kino niemieckie nie jest częstym gościem na polskich ekranach. Tym bardziej warto zwrócić uwagę na film Schweigera. Autor, będący tu także scenarzystą i producentem, jest znany przede wszystkim jako aktor (Bandyta, Bękarty wojny). Jednak i za kamerą radzi sobie znakomicie. Leila i Nick to poruszający, zrealizowany z dużym wyczuciem komediodramat. Schweiger nakręcił pełną uroku, zmuszającą do zastanowienia opowieść o uczuciu wydawałoby się niemożliwym. Nick i Leila muszą się wzajemnie odnaleźć, stawić czoło prawdziwemu życiu, jego wyzwaniom i obowiązkom. Obraz łączący elementy komedii i dramatu ukazuje ludzi szukających bliskości, sensu egzystencji. Twórcom udało się zachować należyty balans, unikając łatwego sentymentalizmu i przesłodzenia historii. Poetyckość opowiadania podkreślana jest przez pracę operatora Christofa Wahla. Zdjęcia są prawdziwie autorskie, starannie skomponowane, pogrążone w ciepłych, lekko bajkowych kolorach. Prawdziwą ozdobą filmu Schweigera jest ścieżka dźwiękowa oraz aktorstwo. Reżyser znakomicie wciela się w rolę Nicka, a niezapomnianą kreację stworzyła Johanna Wokalek jako Leila. Intrygujący przykład kina niemieckiego. Obraz, który na długo pozostaje w pamięci.