Lenin dotarł tylko do Ludenscheid

Bohater filmu został wychowany do życia w idealnym społeczeństwie, które nigdy nie powstało. Jego lewicujący rodzice mieszkali w RFN, ale marzyli o życiu w socjalizmie. Podróż do NRD przyniosła jedynie rozczarowanie i upadek mitu. Ironiczne, ale ciepłe spojrzenie na okres dzieciństwa w szalonych latach 60-tych i 70-tych oraz na absurdy życia w obu państwach niemieckich. "Lenin nie dotarł do Solingen, lecz 25 kilometrów na wschód do Lüdenschaft" - wspomina Richard David Precht i przypomina sobie socjalistyczny kosmos z czasów dzieciństwa. Urodzony w 1964 roku był synem zwyczajnych rodziców mieszkających w domu szeregowym i zaangażowanych w ruch 1968 roku. Jego ojciec czytał Marksa i Engelsa, a Richard w żłobku postrzegał wiele rzeczy inaczej niż jego rówieśnicy: NRD wyobrażał sobie jako gigantyczny ogród zoologiczny, otoczony wysokim murem, z największym na świecie parkiem zwierząt we Wschodnim Berlinie. Matka wychowywała go zgodnie z ideologią: ketchup i coca-cola były zabronione, ale w zamian Richard i jego czwórka rodzeństwa, w tym dwójka adoptowana z Wietnamu we wczesnych latach 70-tych, mogli czytać Asterixa, gdzie Rzymianie byli posiadaczami i konsumentami, jak w prawdziwym życiu Amerykanie. Jako chłopiec Richard stworzył swój własny mały socjalistyczny świat wśród kapitalistycznych wrogów. Film "Lenin dotarł tylko do Lüdenschaft" jest ironicznym portretem pokolenia 1968 roku 40 lat później i spojrzeniem na ten arcy ważny rozdział w historii Niemiec z perspektywy dziecka.