Lord Jim

Tytułowy bohater "Lorda Jima" to młody, dobrze zapowiadający się angielski oficer marynarki z przełomu XIX i XX wieku. Wychowany na romantycznej literaturze chłopak marzy nie tylko o przygodach na morzu, lecz również o dokonaniu heroicznych, godnych podziwu czynów. Niestety, przy pierwszej ku temu okazji Jim (Peter O'Toole) zawodzi. Bohater pracuje na parowcu "Patna" wiozącym setki muzułmańskich pielgrzymów do Mekki. Stary, wysłużony statek podczas rejsu ulega poważnej awarii i wszystko wskazuje, że zatonie. W chwili paniki Jim, wraz z resztą europejskiej załogi ucieka z parowca, porzucając pasażerów na pastwę losu. Później okazuje się, że pielgrzymi zostali na szczęście uratowani przez inny statek - ten fakt nie zdejmuje jednak z bohatera odpowiedzialności za dezercję ze stanowiska. Jim staje przed sądem i traci licencję oficera marynarki. Co grosza, sam nie może wybaczyć sobie tchórzostwa; wspomnienie moralnej klęski poniesionej na "Patnie" zatruwa go i paraliżuje. Jim szuka okazji do odkupienia i kiedy przyjaciel pomaga mu w zdobyciu posady przedstawiciela działającej w południowej Azji kompanii handlowej, marynarz chwyta się tej okazji jak tonący brzytwy. Anglik trafia na Patusan, wyspę położoną w Archipelagu Malajskim. Mieszkające tu plemię cierpi prześladowania. Jim postanawia pomóc tubylcom; zaprzyjaźnia się z synem ich wodza i szybko zdobywa wśród Malajów ogromny autorytet. Autochtoni nazywają europejskiego przybysza Tuanem (lordem) i ufają mu bezgranicznie. Jednak dobre intencje Jima jeszcze raz doprowadzą do tragedii. Tym razem Anglik nie zamierza powtórzyć hańby z "Patny" i jest zdecydowany odkupić błąd ofiarą z własnego życia. Joseph Conrad-Korzeniowski wydał "Lorda Jima" w 1900 roku. Data ta jest o tyle symboliczna, że historycy literatury widzą w tej powieści zapowiedź ważnych zjawisk literatury XX wieku, które w niedalekiej przyszłości rozwinąć mieli tacy pisarze jak Kafka czy Joyce.