Lotna

Dramat wojenny, 82 min, Polska 1959Reżyseria: Andrzej WajdaScenariusz według opowiadania Wojciecha Żukrowskiego: Wojciech Żukrowski, Andrzej WajdaZdjęcia: Jerzy LipmannMuzyka: Tadeusz BairdWystępują: Jerzy Pichelski, Adam Pawlikowski, Jerzy Moes,Mieczysław Łoza, Bożena Kurowska, Wiesław Gołas, IrenaMalkiewicz, Artur Młodnicki Premiera "Lotnej" stała się wydarzeniem końca lat pięćdziesiątych i wywołała burzliwą dyskusję. O tak gwałtownym przyjęciu zadecydował sposób ujęcia bardzo drażliwej problematyki Września. Andrzej Wajda i Wojciech Żukrowski jako autorzy scenariusza potraktowali pierwowzór literacki filmu bardzo umownie. "Nie traktuję tego filmu jako rozrachunku z przeszłością. Pragnęjedynie wzruszyć widzów, pokazać im zderzenie wojny z jesienią, tąnajpiękniejszą u nas porą roku, gdy ludzie zbierają plony swej pracy.I chciałbym tym filmem pożegnać piękną narodową tradycję" - mówiłAndrzej Wajda. Szwadron kawalerii jest symbolem świata, który choćjuż odszedł, przetrwał w świadomości narodowej. Grupka bohaterówmimo wojny i nieubłaganie zbliżającego się końca pewnej, romantycznej w gruncie rzeczy epoki, tworzy odrębny, zamknięty świat. Historia zdaje się toczyć gdzieś z boku. W warstwie fabularnej film składa sie z pięciu sekwencji, tak przez samego reżysera opisanych - "Pierwsza, to prezentacja szwadronu w jesiennym plenerze i przybycie kawalerzystów do pałacu. Lotna zostajeprzekazana rotmistrzowi przez właściciela miejscowych włości. Sekwencja druga przedstawia popas w dworku szlacheckim i pobliskiej wsi, trzecia zawiera osławioną szarżę na czołgi, śmierć rotmistrza, powrót do wsi, ślub podchorążego Jerzego z nauczycielką Ewą. Sekwencja następna obejmuje marszrutę szwadronu przez zatłoczone drogi, popas w lesie, bombardowanie, śmierć Jerzego. Sekwencja ostatnia pełni wyraźnie funkcję symbolu - śmierć Lotnej i złamanie szabli przed żołnierską tułaczką przez jednego z ocalałych ułanów szwadronu."