Łowca _ ostatnie starcie

"Jest to przypowieść na nowe czasy, kiedy ojcowie rzucają się w biznes, a cierpią na tym dzieci. Najładniejsze w tym filmie jest to, jak chłopiec walczy o swojego ojca i jak go w końcu zdobywa. To dorosły mężczyzna "mądrzeje" i zmienia swój stosunek do dziecka" - tak określił przesłanie "Łowcy" Jerzy Łukaszewicz. Był to jego pierwszy film o tematyce współczesnej. Wcześniej Łukaszewicz pracował jako operator na planach filmów Tadeusza Konwickiego, Juliusza Machulskiego i Witolda Leszczyńskiego. Miał też w swym dorobku kilka filmów dla młodych widzów, m.in. "Przyjaciela Wesołego Diabła" i "Bliskie spotkania z Wesołym Diabłem". "Łowcę" reklamowano jako opowieść, która toczy się w rzeczywistości wirtualnej. Jest w tym sporo przesady. Wirtualny świat "Łowcy" różni się zasadniczo od tego z amerykańskich produkcji w rodzaju "Kosiarza umysłów" czy "W sieci". W filmie Łukaszewicza próżno szukać fantastycznych efektów i grafiki komputerowej. Polski reżyser, dysponując skromnym budżetem, musiał poprzestać na świecie realnym. Udało mu się jednak zręcznie przemieszać prawidła życia z logiką gry komputerowej. Mimo utyskiwań krytyki na schematyczność akcji i bohaterów, film zyskał uznanie młodej widowni. Głównym bohaterem "Łowcy" jest Janik - chłopiec zafascynowany grami komputerowymi. W przeddzień swoich 10. urodzin dostaje od ojca kolejną grę, niezwykle rzadko spotykaną na rynku. Radość z otrzymanego prezentu mąci Janikowi wyjazd rodzica w kolejną służbową delegację. Przed wyjazdem ojciec obiecuje chłopcu, że wróci wtedy, gdy Janik zakończy grę zwycięstwem. Chłopiec zaczyna grę. Zdumiony odkrywa, że toczy się ona równocześnie na ekranie komputera i w życiu.