Łza kata

Ten kontrowersyjny zawód wymaga co najmniej ośmiu lat nauki, a detale dotyczące przeprowadzenia egzekucji są ściśle strzeżoną wiedzą, przekazywaną tylko wybranym. Bohater dokumentu, Ashmawi, patrzy na szesnaście lat wstecz, kiedy pracował jako kat w Kairze. W tym czasie prowadził egzekucje prawie 700 skazanych na śmierć. Ta liczba wywołuje w nim dumę, ponieważ w jego przekonaniu świadczy o wysokim poziomie jego kwalifikacji zawodowych oraz zaufaniu, jakim obdarzają go władze. Ashmawi żyje w zgodzie z samym sobą. Wykonuje swoją pracę rzetelnie i tak perfekcyjnie jak tylko potrafi - to dla niego sprawa honoru. Nie odczuwał nigdy współczucia w stosunku do skazanego. Bo jak sam pyta: "Dlaczego miałby go odczuwać?". W filmie wypowiadają się również osoby skazane na śmierć. Niektórzy z nich żyją już dziewięć lat z wyrokiem i jedyne, czego już pragną, to przebaczenie Allaha. Layth Abdulamir, reżyser filmu, pokazuje niewidzialną więź pomiędzy katem a jego przyszłymi ofiarami. Za pomocą montażu udaje mu się w filmie opowiedzieć równolegle dwie historie. Z jednej strony widzowie poznają osoby, które następnego dnia mają zostać poddane egzekucji, z drugiej reżyser pokazuje Ashmawi przygotowującego się do wykonania wyroku - sprawdzającego ich wagę, dobierającego odpowiednią linę i obliczającego odpowiednią wysokość szubienicy.