Maradona by Kusturica

- Jakim piłkarzem mogłem być, gdybym nie brał kokainy? - pyta retorycznie Diego Armando Maradona. Mimo burzliwego i pełnego skandali życia, Argentyńczyk i tak uznawany jest za jednego z najwybitniejszych graczy w historii futbolu. Znakomity serbski reżyser Emir Kusturica postanowił poznać prawdę skrytą za mitem piłkarskiego idola. 4 kwietnia 2005 roku, w odpowiedzi na odbywający się w Argentynie Szczyt Ameryk, wielotysięczny tłum protestuje przeciwko polityce George'a Busha, biorącego udział w spotkaniu przywódców obu kontynentów. Wśród wznoszących okrzyki jest i Diego Maradona. Właśnie w tym miejscu i czasie rozpoczyna się realizacja filmu, który postanowił poświęcić Kusturica "bogowi piłki nożnej". - Chcę pokazać prawdziwą osobowość Maradony - przekonywał dwukrotny laureat Złotej Palmy. - Mój film ujawni trzech ludzi, których odkryłem podczas zdjęć: nauczyciela futbolu, niepoprawnego politycznie obywatela, sprzeciwiającego się polityce USA oraz człowieka rodziny. Przez blisko trzy lata reżyser starał się zbliżyć do niepokornego bohatera. Stopniowo zdobywając zaufanie Maradony, zdołał nakłonić go do szczerych, emocjonalnych i nierzadko kontrowersyjnych zwierzeń na temat kariery, życia prywatnego, kłopotów zdrowotnych i poglądów politycznych. Legendarny Diego nie owijał w bawełnę, gdy wygrażał Bushowi oraz władzom FIFA, jak również wówczas, kiedy wyjaśniał doświadczenia z narkotykami i niegdysiejszą, śmiertelną niemal otyłość. Widzimy więc Maradonę - tragicznego antybohatera futbolu, człowieka odbudowującego życie po upadku i wreszcie rewolucjonistę - dobrego przyjaciela Fidela Castro. Kusturicy udało się także dotrzeć do wielu materiałów archiwalnych, w tym absolutnie unikalnych nagrań z młodzieńczych lat Maradony. Oczywistą ozdobą filmu jest słynny "koncert" Argentyńczyka w meczu przeciwko Anglii na Mundialu '86, ozdobiony dwoma najgłośniejszymi golami w dziejach turnieju - tym najefektowniejszym, strzelonym po fantastyczny solowym rajdzie oraz tym osławionym - zdobytym ręką.