Marny rok

Shit Year, USA 2010

Opowieść o starzejącej się aktorce, która usiłuje poradzić sobie ze swoimi lękami i kryzysem tożsamości.

Reżyseria:Cam Archer

Czas trwania:95 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Dramat psychologiczny

Marny rok w telewizji

  • Ellen Barkin

    jako Colleen West

  • Bob Einstein

    jako Rick

  • Luke Grimes

    jako Harvey West

  • Melora Walters

    jako Shelly

  • Theresa Randle

    jako Marion

  • David Zellner

    jako Hal Ashland

  • Cam Archer

    Scenariusz

  • Cam Archer

    Reżyseria

  • Madeleine Riley

    Montaż

  • Aaron Platt

    Zdjęcia

  • Mick Turner

    Muzyka

  • Lars Knudsen

    Producent

Opis programu

Intrygujący filmowy eksperyment z Ellen Barkin w roli starzejącej się aktorki, która usiłuje poradzić sobie ze swoimi lękami i kryzysem tożsamości. Colleen West (Ellen Barkin) jest popularną aktorką, która czasy świetności ma już jednak za sobą. Po zakończeniu nieudanego związku z młodszym mężczyzną (Luke Grimes) kobieta postanawia odciąć się od w świata, w którym dotychczas żyła. Zamyka się też na znajomych z branży i wyprowadza na przedmieścia. Szybko okazuje się, że Colleen nie potrafi radzić sobie z samotnością i nawiedzającymi ją lękami. Z przerażeniem stwierdza, że nie tylko nie ma własnego życia, ale w ogóle nie wie, kim jest i czego pragnie. Na domiar złego nocami zaczynają ją dręczyć mroczne wizje. Ciekawy, zwłaszcza w warstwie wizualnej, film o starzejącej się kobiecie, która traci kontrolę nad swoim życiem. Reżyserem i scenarzystą tego wnikliwego studium upadku jest niezależny filmowiec Cam Archer (nagradzany debiut Wild Tigers I Have Known). Główną rolę brawurowo zagrała wybitna amerykańska aktorka, dwukrotnie nominowana do Złotego Globu Ellen Barkin (Wielki luz, Morze miłości, Switch: Trudno być kobietą, Palindromy), która była także producentką wykonawczą obrazu. Nielinearna narracja, gra świateł i cieni oraz wysmakowane czarno-białe zdjęcia autorstwa Aarona Platta (Wild Tigers I Have Known - nominacja do Nagrody Independent Spirit, Kwietniowe łzy) nadają filmowi niezwykły, wręcz oniryczny nastrój. Produkcja była pokazywana w Cannes, brała też udział w konkursie głównym na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Nowe Horyzonty we Wrocławiu.