Max - przyjaciel Hitlera

Max Hoffman (John Cusack) jest żydowskim artystą malarzem, który podczas I wojny światowej stracił prawą rękę. Nie może już malować, więc zarabia na życie handlując sztuką. Pewnego dnia do jego małej galerii w Monachium zagląda młody, ambitny adept malarstwa, którego nikt jeszcze nie zna, ale za parę lat usłyszą o nim wszyscy. To jednak nie talent przyniesie mu sławę. Max przyjmuje na staż samego Adolfa Hitlera (Noah Taylor), wtedy jeszcze tylko spragnionego sławy początkującego malarza. Miedzy mężczyznami powoli rodzi się przyjaźń, choć dzielą ich zdecydowanie temperamenty. Adolf jest młody, pełen wiary i pomysłów, Max - dawno wycofał się z życia i dystansuje się od problemów tego świata. Pewne napięcia powoduje też fakt, że Max jest Żydem, a Adolf zdaje się mieć poglądy antysemickie, choć gorąco temu zaprzecza. Obaj prowadzą ciekawe rozmowy, spierają się i próbują zrozumieć wzajemne racje. Od przyjaźni ważniejsze jednak zdaje się być pragnienie Adolfa, aby jego prace zostały docenione. To jednak konsekwentnie nie następuje. Co gorsze rozbity między sztuką a polityką trzydziestoletni Hitler ma obok żydowskiego marszanda innego mentora - kapitana Meyera (Ulrich Thomsen), który zachęca go do kariery politycznej. Co ostatecznie wybierze Adolf niestety wiemy wszyscy aż za dobrze. Debiutancki film Menno Meyjesa, scenarzysty "Koloru purpury" i "Imperium słońca", wzbudził kontrowersje zanim jeszcze ekipa weszła na plan zdjęciowy. Projektem interesował się sam Steven Spielberg, ale kiedy przeczytał scenariusz wycofał się z realizacji, stwierdzając że nie może finansować filmu, który mógłby obrazić uczucia ocalałych z Holocaustu. Ostatecznie jednym z producentów został sam John Cusack, odtwórca głównej roli, który - aby udało się sfinansować projekt - zrezygnował nawet ze swojego honorarium. Film wszedł na ekrany w aurze skandalu, a po premierze głosy krytyki skrajnie się podzieliły. Jedni chwalili Meyjesa za odwagę, psychologiczne podejście i próbę odkrywania źródeł zła, inni byli oburzeni.